Na forum zarejestrowałam się dzisiaj po długich zastanowieniach.
Od podstawówki czułam, ze coś jest ze mną inaczej. Patrząc na chłopców nie odczuwam żadnej fascynacji, nie mówiłam: "ale ciacho", "jaki jest przystojny". Po prostu uważałam, ze są bo są.
Z przyczyn chorobowych w gimnazjum i technikum uczyłam się w domu. Dwa lata temu poznałam na czacie chłopaka. Był bardzo wesoły, widać, ze szczery, taki naprawdę prawdziwy. Jego wygląd nie robił na mnie wrażenia, a zaznaczam, ze brzydki nie był.
Po sześciu miesiącach znajomości spotkaliśmy się. Przyjechał do mnie na wieś, ale spotkaliśmy się poza moim domem. Od razy gdy mnie zobaczył, podszedł do mnie i z nachalnością w ramach niespodzianki mnie pocałował prosto w usta. Nie spodobało mi się to i do dziś gdy o tym myślę czuję nieprzyjemne uczucie. Podczas rozmowy też zdarzało sie, ze mnie a to za tyłek złapał, albo za rękę. Nie czułam się komfortowo. To było tylko jedno spotkanie i po spotkaniu kontakt się urwał.
Potem na portalu randkowym poznałam innego chłopaka, z którym było trochę inaczej, ponieważ był bardziej nieśmiały w realu przez co nie robił mi żadnych niespodzianek. Trochę podczas rozmowy byliśmy w siebie wtuleni, co akurat mi się podobało. Były też delikatne łaskotki w ubraniu i było zabawnie. Po tym spotkaniu zaproponował mi noc hotelu w innym województwie by być tylko sam na sam. Gdy napisał mi wzmiankę o łaskotkach i rozbieraniu poczułam znów to nieprzyjemne uczucie i znów kontakt się urwał.
Na czatach czasami sobie pisząc, dowiadywałam sie, ze zachowuję się jak cnotka iż odpowiedni chłopak mnie raz zaspokoi i będę czuła się jak w niebie, oraz będę chciała więcej. Zdałam sobie na dobre sprawę z tego, ze jestem aseksualna, odrzucają mnie pieszczoty ciała poza łaskotkami, które są dla mnie po prostu czymś co sprawia radość. Kojarzą mi sie z taką trochę beztroską, radością, z tym jak fajnie było być kiedyś dzieckiem.
Odrzuca mnie całowanie, a co dopiero filmy erotycznie, czy samo rozbieranie, czy sam akt seksu.
Jestem tutaj by zrozumieć to kim jestem i otrzymać jakieś wparcie, ponieważ mimo naprawdę radosnego podejścia do życia czuje ze zostanę starą panną. Czuję, ze nikt nie pokocha dziewczyny, która chce poczuć emocjonalnie miłość, nie fizyczną. Pozdrawiam.
