Forum SEA

Dziwaków nie brakuje, wystarczy czasem wyjść na ulicę i zobaczyć jak ludzie się ubierają lub jakie noszą fryzury. Wczoraj na przykład widziałam starego dziadka z brodą zaplecioną w warkoczyk, innym razem dziewczynę, która zamiast spódnicy lub spodni miała majtki założone na rajstopy, albo chłopaka, który całą głowę miał łysą, tylko na samym dole z tyłu miał warkoczyk.
Przeczytałam też o pewnej kobiecie żyjącej, w USA, która specjalnie się tuczy, bo chce zostać uznana za najcięższą kobietę świata. Waży już ponad 200 kilo, ma problemy z poruszaniem się i zdrowiem i dalej się tuczy i jeszcze zamierza przytyć. Ma męża, który ją w tym wspiera i czteroletnie dziecko. Według mnie to ona powinna być leczona psychiatrycznie.

Tak więc zawsze możemy się pocieszyć, że nasz aseksualizm to jeszcze nic, są na świecie o wiele większe dziwaki.
DZIEWICA8

Ja nie jestem. To inni są

Jestem dziwakiem, nigdzie nie pasuje asem też nie jestem typowym. Ale tutaj to macie megadziwaka:D

http://niewiarygodne.pl/kat,1017181,pag ... omosc.html

Na tej stronie podanej przez kłapouchego jest właśnie opisana historia tej tuczącej się kobiety i jeszcze innych dziwaków. Bardzo ciekawa stronka.
DZIEWICA8

Chociaż na zewnątrz tego nie widać, jestem inny.

Myślę, że każdy człowiek jest na swój sposób inny.

Ale "inny", a "dziwaczny" to dwie różne sprawy. Ludzie gotowi są bardziej akceptować tych, co są "inni" w granicach normy niż takich co żyją pod lub nad albo obok normy społecznej.
Z biegiem czasu ludzie coraz częściej zaczynają mnie postrzegać jako kosmitę - z powodu ubioru (typowego), wyglądu (typowego), braku posiadania dzieci i faceta (co jest wyznacznikiem statusu społecznego). Chyba mózgi co poniektórych ludzi z wielkim trudem przyjmują do wiadomości to, że po ziemi stąpa ktoś tak do bólu przeciętny, że aż stapia się z tłem jak kameleon.

zaznaczyłam odpowiedź nie. Nie interesuje mnie to jak na mnie patrzą, choć czasami mają się z czego pośmiać, m.in z dwóch różnych skarpetek na moich nogach, ale kto by się tym przejmował . Jestem człowiekiem

A ja zaznaczyłem tak choć od dłuższego czasu nie, ale zawsze dla kogoś będziemy odmieńcami i wcale mi nie chodzi o bycie asem tylko o stosunek do życia, bo zawsze się znajdzie taki ktoś kto nie zrozumie tego, że można inaczej.

Ja też jestem człowiekiem - miło mi poznać drugiego człowieka.

Ludzie zbytnio chcą się wtrącać w życie innych osób - muszą po prostu mieć o czym gadać, gdy alkoholu zabraknie.

a niech gadają, byleby tylko nazwiska nie przekręcili.

Jestem UFOlcem i jestem z tego dumny!
Ciężko nazwać normalnym człowieka który pod łóżkiem ma maski P-gaz i inne gadżety. Który w sypialni zainstalował sobie radiostację wojskową. U którego obok pluszaków (mam kilka) leżą noże i wiatrówki. Który lubi łazić po opuszczonych przez ludzi miejscach a tabliczka "(Nieupoważnionym) wstęp wzbroniony" to dla niego zaproszenie

Ja jestem ufolcem, ale nie przeszkadza mi to.

Zdecydowanie jestem człowiekiem. Powiedziałabym nawet, że jestem bardziej ludzka niż większość ludzi.

Trudne pytanie. Sama obracam się w towarzystwie dosyć oryginalnych ludzi, stąd czuję że moja dziwność jest normalna. Obcy pewnie myślą że jestem dziwna.
Ja sama tak uważam i jestem z tego dumna