Twórczość
: 27 paź 2015, 02:11
Trochę pisze znajdzie się ktoś również pisze .Możne doda tutaj fragmenty
W dalekiej mroźnej północy rozkwitło życie. Gdy pierwsze promienie słońca rozświetliły mrok mała dziewczynka przywitała świat. Nadano jej imię Averil. Lata mijały szybko i dziewczynka dorosła. Nie miała ojca a matka była skrytą i tajemniczą kobietą. Niewiele mówiła o swojej przeszłości i trzymała się zdala od innych. Córce również nie pozwoliła z nikim rozmawiać. Powody pozostały nieznane. Gdy Averil miała 18 lat przyśnił jej się sen w którym ukazała jej się jaskinia i droga do niej. Wiedziona ciekawością postanowiła udać się w to miejsce. Droga była trudna prowadziła przez gęsty las i łatwo było się zgubić ale ona pamiętała ścieżkę bardzo dobrze. W końcu ją znalazła. Wejście było ukryte za warstwą roślin. Zapaliła pochodnie i weszła do środka. Długi korytarz w końcu się skończył i nagle stanęła przed posągiem kobiety wojowniczki. Postać w jednym ręku trzymała miecz w drugim pierścień. U jej stup było kilka szkieletów. Averil zbliżyła się ostrożnie do posągu i z lekkim wahaniem wzięła pierścień. Przyjrzała się jemu uważnie znajdowały się w nim czarny i zielony klejnot. Uśmiechnęła się i schowała go do kieszeni. Postanowiła wrócić do domu lecz nagle ogarnęło ją złe przeczucie więc zaczęła iść szybciej. Gdy tam dotarła jej oczom ukazał się obraz zniszczenia. Spalone domy i martwe ciała tak dobrze znanych jej osób a wśród nich jej matki przebite mieczem. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności drogę przez wioskę wybrała czarodziejka w swojej podróży. Spytała czy chce do niej dołączyć. Nie pozostało jej już nic więc z chęcią przyjęła jej propozycje. Czarodziejka szybko wypowiedziała zaklęcie po którym ukazał się portal. Averil przeszła przez niego i tak zaczęła się jej historia.
W dalekiej mroźnej północy rozkwitło życie. Gdy pierwsze promienie słońca rozświetliły mrok mała dziewczynka przywitała świat. Nadano jej imię Averil. Lata mijały szybko i dziewczynka dorosła. Nie miała ojca a matka była skrytą i tajemniczą kobietą. Niewiele mówiła o swojej przeszłości i trzymała się zdala od innych. Córce również nie pozwoliła z nikim rozmawiać. Powody pozostały nieznane. Gdy Averil miała 18 lat przyśnił jej się sen w którym ukazała jej się jaskinia i droga do niej. Wiedziona ciekawością postanowiła udać się w to miejsce. Droga była trudna prowadziła przez gęsty las i łatwo było się zgubić ale ona pamiętała ścieżkę bardzo dobrze. W końcu ją znalazła. Wejście było ukryte za warstwą roślin. Zapaliła pochodnie i weszła do środka. Długi korytarz w końcu się skończył i nagle stanęła przed posągiem kobiety wojowniczki. Postać w jednym ręku trzymała miecz w drugim pierścień. U jej stup było kilka szkieletów. Averil zbliżyła się ostrożnie do posągu i z lekkim wahaniem wzięła pierścień. Przyjrzała się jemu uważnie znajdowały się w nim czarny i zielony klejnot. Uśmiechnęła się i schowała go do kieszeni. Postanowiła wrócić do domu lecz nagle ogarnęło ją złe przeczucie więc zaczęła iść szybciej. Gdy tam dotarła jej oczom ukazał się obraz zniszczenia. Spalone domy i martwe ciała tak dobrze znanych jej osób a wśród nich jej matki przebite mieczem. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności drogę przez wioskę wybrała czarodziejka w swojej podróży. Spytała czy chce do niej dołączyć. Nie pozostało jej już nic więc z chęcią przyjęła jej propozycje. Czarodziejka szybko wypowiedziała zaklęcie po którym ukazał się portal. Averil przeszła przez niego i tak zaczęła się jej historia.
Są to głównie opowiadania