Fobie

[Winkie]

Po Indianie to takie wielkie tarantule chodziły, chyba w jedynce. Cóż Indiana nie miał arachnofobii.

[Silencio]

Ani lęku wysokości . Szczęściarz.

[Winkie]

Ani klaustrofobii, ani agorafobii, ani fobii na kobiety nie miał.
W sumie, ja tez już nie mam lęku wysokości (lekki dyskomfort) - upodabniam się do Indy'ego.

Indiana miał tylko jedną fobię: nie lubił węży. No ale do Studni Dusz wszedł pomimo iż na dnie kłębiły się masy jadowitych węży. To się nazywa terapia. Wstrząsowa.

[Silencio]

Węże akurat lubię . Dobre wspomnienia z dzieciństwa, kiedy łapało się zaskrońce i inne takie, z dziadkiem na rybach . Chociaż pewnie jakbym zobaczyła jakiegoś bardziej "egzotycznego" zmieniłabym zdanie ;D. Ale na tego rodzaju odważny czyn by mnie stać nie było ;D.

[Winkie]

W sumie odróżnić należy odwagę od głupoty. W Australii ponoć mają wielki problem z jadowitymi, bardzo jadowitymi wężami. Na szczęście mają surowicę - kwestia tylko szybkiego dostania się do najbliższego szpitala, czy tam placówki medycznej. Fobie nie koniecznie najwyraźniej są do końca złe. Niektóre w rozsądnych granicach mogą nawet pomóc, lub tez zapobiec tragedii w stylu utonięcie czy tam ukąszenie przez jadowitego pająka czy węża.

[Silencio]

Nasz historyk wyjaśniał, że fobie mają podłoże właśnie jeszcze w zamierzchłych czasach, gdy była styczność powszechna z jadowitymi pająkami, wężami, agresywnymi zwierzętami itp. Ja sama nie wiem, ale moja fobia dotycząca pająków trwa od wczesnego dzieciństwa, w przeciwieństwie na przykład do mojej kuzynki, która to nabyła w jakiś sposób. Ja pamiętam jeszcze sytuacje z pająkami, gdy miałam kilka lat, aż moi rodzice się dziwią czasem, że pamiętam takie rzeczy . Ale cóż się dziwić, dla mnie to były niemalże traumatyczne zdarzenia xD.

[Winkie]

To bardzo ciekawe. Może skłonności do danej fobii dziedziczymy zatem po jakimś tam naszych przodkach?
Myślę, że fobie nabyte to uraz psychiczny bardziej, a fobie takie typowe fobie - to raczej chyba są wrodzone.

[Silencio]

Też tak mi się wydaje. Co do dziedziczenia - nie wiem, bo od strony mamy wszyscy wychowywali się na wsi i dla nich banie się pająka jest jakąś abstrakcją, chyba nigdy tego nie pojmą . Od strony ojca, babka też się boi, ale nie panicznie, po prostu nie lubi i zabije jak się gdzieś znajdzie w pobliżu, nie ma z tym problemów. Więc nie wiem, po kim bym miała to dziedziczyć, ale to ciężko powiedzieć, co tam w przodkach siedziało .

[Chloe]

Widzę, że dużo osób ma arachnofobie.
Ja jak byłam mała bałam się ciemności. Resztki tego strachu jeszcze mi zostały.

[Winkie]

Jak byłam mała, to też bałam się ciemności - że coś się z tych ciemności wyłoni. Dzisiaj jednakże ciemność w ogóle mi nie przeszkadza - czasami nawet wolę siedzieć przy niezapalonym świetle.

[again]

Ja mam arachnofobię
Kilka lat temu miałam taką zabawną/koszmarną sytuację(teraz to mi się wydaje śmieszne). Była ok 3 w nocy, oglądam sobie film i widzę duży cień na suficie. Pewnie to pod tym kątem widzę sporą czarną plamę, pomyślałam. Zapalam światło, podchodzę, a tu pająk! Ogromny pająk! Pewnie wlazł przez okno, a że moje okna wychodzą na ogród, to zawsze wlezie jakiś olbrzym Akurat to lato było, a latem okna mam otwarte w nocy. I co miałam zrobić, dzwoniłam do jednej osoby i powiedziałam coś w stylu: "przyjdź szybko, bo pająk jest na suficie" Musiałam poczekać do rana, niestety.
Ja nie potrafię podejść i zabić pająka Nawet nie przejdę obok niego
Ostatnio znowu widziałam pająka jak pomykał po podłodze Pół nocy nie spałam, a jak się przebudziłam, to wydawało mi się, że zwisa mi przed samymi oczyma Na szczęście już po nim.

[Chloe]

Generalnie nie boję się pająków ale przypomniała mi się historia, która mi się zdarzyła jakieś dwa lata temu w wakacje. Pracowałam wtedy z koleżankami w Niemczech. Wstałam rano i zauważyłam ruch na podłodze, popatrzyłam się dłuższą chwilę pod nogi i w pewnym momencie zauważyłam jak spory pająk ucieka spod mojego łóżka w stronę łóżka koleżanki. Pomyślałam kurczę duży ten pająk ale nie przejmowałam się (koleżanki nie powiadomiłam o tym, że ma pod łóżkiem pająka, żeby jej nie denerwować). Poszłam do kuchni, po chwili usłyszałam pisk pomieszany z krzykiem - to koleżanka mnie wołała i powiedziała: "wielki pająk wbiegł pod Twoje łóżko!" W tym wypadku się trochę zmartwiłam - pod łóżkiem miałam otwartą torbę ze swoimi rzeczami. Potem po powrocie z pracy przetrząsnełyśmy z koleżankami cały pokój, wypryskałyśmy różnymi specyfikami podłogę i zakamarki, ale potem już nie było widać tego pająka. Tego dnia w pracy miałam większego stracha przed pająkami, które czasami wchodziły nawet w nogawki spodni (a pracowałyśmy w szkółce leśnej). Teraz wspominam to z rozbawieniem ale wtedy było troszkę niewesoło.

[Diana]

Macie jakieś fobie i lęki.Może to nie fobia bardziej lęk.........nie lubię węży.A Wy ?

Proszę korzystać z opcji "szukaj" przed założeniem nowego wątku i nie dublować tematów. Joan

[LadyM]

...

[Felixis]

ja nie lubię dużych pomieszczeń ;p Np galerii handlowych, supermarketów gdzie wysoko jest sufit. Otwarte przestrzenie są jeszcze ok, ale najlepiej sie czuje w jakiejś ciasnocie