Niedawno znalazłem to forum, zacząłem przeglądać posty i szczerze mówiąc zrobiło na mnie spore wrażenie...Głównie chodzi mi o to, że można żyć bez seksu, pomimo presji społeczeństwa, wiecie o co chodzi telewizja, reklamy...
Nie chce się rozpisywać bez sensu, postaram się streścić mam nadzieję na zrosumienie...
Nie lubie byc podsumowywany w jakichś schematach, ale chyba nie jestem ASem w pełnym rozumieniu tego słowa. Odczuwam potrzebę bycia blisko z kimś, intymności, mam tu jednak na myśli bliskość raczej uczuciową niż fizyczną...
Jakiś kiedy jestem blisko, z dziewczyną która jest dla mnie atrakcyjna, koncentruje sie na rozmowie, gestach, atmosferze ... nie czuję raczej potrzeby szukania kontaktu fizycznego...Ogólnie czuje ze dotykając mógłbym zrazić, jakby naruszając granice czyjejś prywatności... Angażując sie emocjonalnie czułem jednak wewnętrzną presje w stylu "powinieneś to" Powinnienes być taki". Rezultatem była zawsze frustracja i niechęć do siebie... To tyle. Nie wiem, ale myśląc o sobie AS odczuwam jakąs ulgę, zawsze to jakies tłumaczenie mojego postępowania.
Na zakończenie powoinienem napisać, że mam 22 lata i nieuprawiałem nigdy seksu, ani chyba nie bylem w żadnym prawdziwym związku...
Może ktoś ma podobne doświadczenia? czy raczej przyznacie mi jakąś literkę, albo powiecie, że pomyliłem fora
. Co do potrzeby bliskości uczuciowej, nijak nie kłóci się ona z aseksualizmem - emocjonalnie możemy (choć nie musimy) niczym się nie różnić od seksualistów, podobnie możemy kochać tak samo, wyłączając tylko aspekt erotyczny.
Ale cóż zawsze bogatszy w doświadczenie....