Forum SEA

Mam kilku znajomych, ale jakoś nie czuję się spełniona w tych relacjach, chciałabym czegoś więcej, lepszego porozumienia i wspólnego poczucia humoru, innych form spędzania czasu, większego zaangażowania, bo czuję się samotna i znudzona.

Miałam kontakt z wieloma osobami na studiach i w szkole, ale te relacje się rozmyły, część osób wyjechała, a nawet na miejscu trudno o koleżeństwo, gdy żadnej, a przynajmniej jednej ze stron nie zależy, więc w sumie nie ma sensu, mam dość ciągłego narzucania się.

Niestety jestem jedynaczką, więc na rodzeństwo nie mogę liczyć.

W internecie ludzie szukają głównie kogoś do pary. Tak, próbowałam na portalach i w ogłoszeniach (osiągając szczyty desperacji), odezw znikomy, a po odsiewie jednostek patologicznych - żaden.

Przyznaję, jestem wybredna, a w dodatku pechowa, gdy już znajdę kogoś, kto mi odpowiada.

Pewnie padną propozycje wolontariatów - nie uważam tego za dobry pomysł, szukam znajomych introwertyków, trochę sztywniaków, trochę wycofanych, a w wolontariatach są zwykle towarzyscy, imprezowi ludzie, którzy zwyczajnie mnie oleją.

Wszelkie idee i opisy własnych doświadczeń mile widziane.

innego wyjścia niż internet niestety nie ma:( sama jestem jedynaczką i mam problemy z utrzymywaniem znajomości, polecić Ci mogę forum dla nieśmiałych : http://forum.niesmialosc.net/

Nie jestem nieśmiała, raczej mało fajna, stąd chyba te problemy. xD
Wolę relacje na żywo niż pisanie przez net.
Dziękuję za konkretną radę, widzę, że na tym forum odbywają się też spotkania w konkretnych miastach, to fajnie.

wyrwana_z_kontekstu pisze:widzę, że na tym forum odbywają się też spotkania w konkretnych miastach, to fajnie.

I jest ich dużo. Z tym że jak czytam z tego kojarzę twoje posty ze względów finansowych jesteś na nie chętna jedynie w przypadku baaardzo bliskiej odległości do twojego miasta. A gdybyś z każdej wypłaty odłożyła coś na przyszłą potencjalną wyprawę? A i odległość sama w sobie odrzucając kwestie finansowe nie stanowi dla chcącego problemu. Większość spotkań jest na południu Polski i dopóki byłem w Pl jeździłem z północy nie raz. Jednak będąc wybrednym można pozostawać wiecznie w samotności poznając nawet ogrom ludzi

Patryk pisze:

wyrwana_z_kontekstu pisze:widzę, że na tym forum odbywają się też spotkania w konkretnych miastach, to fajnie.

I jest ich dużo. Z tym że jak czytam z tego kojarzę twoje posty ze względów finansowych jesteś na nie chętna jedynie w przypadku baaardzo bliskiej odległości do twojego miasta. A gdybyś z każdej wypłaty odłożyła coś na przyszłą potencjalną wyprawę? A i odległość sama w sobie odrzucając kwestie finansowe nie stanowi dla chcącego problemu. Większość spotkań jest na południu Polski i dopóki byłem w Pl jeździłem z północy nie raz. Jednak będąc wybrednym można pozostawać wiecznie w samotności poznając nawet ogrom ludzi

W swojej wypowiedzi odniosłam się nie do "naszego" forum, ale tego wskazanego przez Anetę. No i masz rację, nie jestem chętna na jeżdżenie po Polsce, bo znajomych chciałabym mieć z bliska, by móc się odwiedzać częściej niż raz na pół roku, organizować spontaniczne spotkania na kawę czy kino itp. Jak już wielokrotnie pisałam, nie lubię wirtualnych czy telefonicznych znajomości, stawiam na kontakt na żywo. Z mojej wypłaty naprawdę trudno coś odłożyć, zwłaszcza jeśli ktoś jak ja samodzielnie się utrzymuje, uwierz mi. A i niechęć do samotnego podróżowania nie jest zbrodnią i mam prawo tak to odczuwać. Mam też prawo do bycia wybredną, bo i sama nie raz, nie dwa doświadczyłam jak ktoś był wybredny wobec mnie.

.

Z mojej strony mogę jedynie powiedzieć że to Ty musisz nad tym popracować i zmienić swoje nastawienie, bo inaczej nic z tego nie wyjdzie. Obwinianie innych nic nie da, mówienie że jest się mniej fajnym(nie rozumiem tego argumentu) też nie bo ciągle będziesz w tym samym miejscu. Ja wczoraj byłam na imprezie integracyjnej, na którą nie miałam ochoty iść ale stwierdziłam że to będzie najgorsze wyjście bo izolacja wcale nie poprawi kontaktów z ludźmi z którymi pracuję.

mam podobnie jak Ty, wyrwana. Niestety sama nie widzę dobrego rozwiązania.

https://introwertyzm.pl dziś znalazłam

ja np probowalam wlaczyc sie do jakiejs grupy, bo indywidualnie ciezko utrzymac relacje i spotkania, ale nie wyszlo mi to za bardzo. bylam w fajnej grupie dla singli, ale sie rozpadla. bylam w paru grupach o charakt.religijnym, ale też mi to nie spasowalo, w odwrotna strone- slascy racjonalisci tez nie wyszlo- wszystkie mocno ideologiczne grupy sa dobre tak naprawde dla wyznawcow danego pogladu. jestem w stowarzyszeniu i tam mamy spotkania, wycieczki, zabawy taneczne, ale poza spotkaniami ogolnymi nie utrzymuje tam prywatnych znajomosci.

.

Też wolę relację na żywo niż przez internet, stąd często trudno mi utrzymać stały kontakt ( a potem są pretensje czemu się nie odzywam, a luźne gadki przez internet mnie szybko nudzą ).
Ja aby poznać nowych znajomych to wychodzę z inicjatywą spotkania. Mam specyficzne zainteresowania i choćby na portalach o tej tematyce zobaczę kogoś z mojego rejonu zamieszkania to zagaduję i się spotykam. ( grupy na facebooku, tumblr itd )
Próbowałam szczęścia na badoo, ale ciężko tam o kogoś nie szukającego romansu i nie zawsze mam zaufanie do osób z tego portalu.
Chyba najważniejsze jest, aby starać się szukać osób, które się polubi, a jak już się znajdzie to starać się podtrzymywać kontakt. Ja się kilka razy sparzyłam, bo trafiłam na osoby, które z pozoru są normalne, ale potem wychodzi szydło z worka, więc tylko mówię, że trzeba uważać, ale się nie poddawać :)

Sama uważam się za introwertyka i wiem na pewno jak trudno jest MI nawiązać nową znajomość. Niestety nie mam na to rady. Mam dwie przyjaciółki i małą grupkę znajomych i na szczęście mi to wystarcza. Większość znajomości z przypadku. Dwie osoby się poznały i na szczęście polubiły. Gdyby nie to, byłabym sama jak palec! Śmieszna historia jednak z jedną z moich przyjaciółek. Nasza przyjaźń zaczęła się od tego że zapytałam się jej wprost czy nie chce być moją przyjaciółką. Pamiętam że byłam strasznie zdenerwowana i podchodziłam do tego pytania parę razy, ale teraz nie żałuję bo się świetnie dogadujemy

Dziękuję za rady wszystkim.

Shiro pisze: Ja aby poznać nowych znajomych to wychodzę z inicjatywą spotkania.

Ja też, ale ileż można.

Shiro pisze: Ja się kilka razy sparzyłam, bo trafiłam na osoby, które z pozoru są normalne, ale potem wychodzi szydło z worka, więc tylko mówię, że trzeba uważać, ale się nie poddawać

Takie rzeczy to norma w kontaktach z ludźmi z neta. Też nacięłam się kilka razy, gdy zostałam zmieszana z błotem za nic. Cóż, jak się nie przewrócisz, to się nie nauczysz. Po jakimś czasie wyczuwa się już taki materiał intuicyjnie, łatwo unieszkodliwia, a wszystko spływa jak po kaczce.

MarMar pisze:Nasza przyjaźń zaczęła się od tego że zapytałam się jej wprost czy nie chce być moją przyjaciółką. Pamiętam że byłam strasznie zdenerwowana i podchodziłam do tego pytania parę razy, ale teraz nie żałuję bo się świetnie dogadujemy

Ile miałaś lat?
Choć jak się zastanowić, to ja niedawno też proponowałam znajomemu koleżeństwo, ale mnie (niespodzianka!) olał.

Shiro, skoro próbowałaś na badoo, to też wśród facetów? Ja ostatnio na portalach ogłaszam się, że szukam przyjaźni (o, naiwności, pisząc to poczułam się jak małe dziecko ) z zaznaczeniem, że nie chodzi o układ ff i odpowiadają faceci, ale sama nie wiem, jak do tego podchodzić.

wyrwana_z_kontekstu pisze: Pewnie padną propozycje wolontariatów - nie uważam tego za dobry pomysł, szukam znajomych introwertyków, trochę sztywniaków, trochę wycofanych, a w wolontariatach są zwykle towarzyscy, imprezowi ludzie, którzy zwyczajnie mnie oleją.

+1

Mam na tym punkcie obsesję. Gdybym nie poświęcał w swoim życiu tyle czasu na poszukiwanie ludzi podobnych do mnie, to moje życie byłoby pewnie znacznie lepsze. Wprawdzie nie mam problemów z nawiązywaniem relacji z ludźmi, z którymi muszę przebywać (wcześniej w szkole, teraz w pracy), ale nigdy nie wykracza to poza stosunki szkolne, czy też pracownicze. Na imprezę integracyjną chętnie pójdę, ale będę to traktował jak dodatkowe godziny w pracy, a nie jak spotkanie towarzyskie. Jestem uważany za dziwaka (może i nim jestem) i trudno mi nawiązywać długofalowe relacje z kimkolwiek, kto znajdzie się w moim otoczeniu. Gdy tylko zmienię pracę, zmienię również znajomych, bo z tymi, z którymi obecnie pracuję łączy mnie tylko jedno - praca.

W internecie poznawałem dziesiątki osób i niestrudzenie wciąż próbuję poznawać nowe jednostki. Z niektórymi osobami potrafiłem się zaprzyjaźnić, z wieloma utrzymuję kontakt do dzisiaj (choć jest on niejednokrotnie znikomy). Cały czas jednak marzy mi się grono znajomych, z którymi mógłbym się regularnie spotykać. Grono, w którym nie czułbym się wyobcowany. Próbowałem zapoznawać moich znajomych poznanych przez internet, co przynosiło raczej marne skutki, zwłaszcza, że byli oni rozrzuceni po całej Polsce. Poza tym, na siłę nie można nic stworzyć.

Czasami staram się wypracować w sobie takie podejście, jakie prezentuje Issander, ale jak tylko wracam po pracy do pustego pokoju, nie mając się do kogo odezwać, to mnie łapie depresyjne nastawienie, kładę się do łóżka i idę spać.