Mam na imię Kuba i bardzo się cieszę, że trafiłem na Wasze forum. Kiedy zawitałem tu po raz pierwszy czułem się nieco skołowany. Z jednej strony dowiedziałem się o sobie czegoś cennego, a także zdałem sobie sprawę, że "nie jestem sam". Tym samym mam nadzieję, że poznam wspaniałych ludzi i że ze mną wytrzymacie
Z drugiej strony, kiedy dotarło do mnie, że jestem Asem czułem się "inaczej" niż zwykle. Coś we mnie pękło; być może uśmierciłem jednego z demonów, który tak często dawał o sobie znać, gdy nie mogłem odnaleźć siebie w rzeczywistości przesiąkniętej fizyczną miłością. Pękła kolejna, ograniczająca mnie warstwa. Przepraszam, że piszę w tak zawiły sposób, ale potrzebowałem podzielić się swoimi odczuciami. Przede wszystkim jednak - dziękuję
Pozdrawiam serdecznie,
