Podnosi mnie na duchu to że większość na tym forum jest tak optymistycznie nastawiona. Ja mam swoje lepsze dni i gorsze. Dzisiaj chyba ten gorszy bo znowu zacząłem sobie wyobrażać, że jestem wstanie wytłumaczyć dziewczynie że ją bardzo lubię
, ale nie mam do niej popędu seksualnego. No i się skończyło jak zawsze 
Dostałem tą samą wymijającą śpiewkę. I trudno się dziewczynie dziwić. Ale dla mnie to cios. Nie pierwszy zresztą.Że jest więcej ludzi takich jak ja dowiedziałem się całkiem niedawno. No i do tego jeszcze to, że nie wszyscy aseksualni są tacy sami. Niedawno na yahoo groups została zrobiona ankieta wśród asów. Wyniki są takie: jedni nie pragną żadnego związku, jedni chcą być z drugą osobą ale mieszkać odzielnie i spotykać sie od czasu do czasu, jedni by chcieli mieszkać ze sobą ale w odzielnych pokojach, inni mieszkać tak ale też spać ze sobą i przytulać, i inni zakładać rodziny. Wygląda na to że wreszcie kiedy wydawało mi sie, że znalazłem grupę w ktorej sie będę czuł pewnie, znowu kazdy ma odmienne spojrzenie na świat. No i się uczymy tolerancji odnowa.
Ja sam należę do czwartej i piątej grupy z tej ankiety. Mam dosyć walczenia ze światem i uświadamiania go A-seksualnie. Jeszcze przez lata szkoły ukrywać aseksualność było łatwo. Nie wszyscy mieli dziewczyny i tyle. Ale na studiach zaczęła sie rosnąca presja ze strony rodziców i rówieśników. A dlaczego ty niemasz nikogo?, zostaniesz starym kawalerem itp. Niewiem jak to jest wśród koleżanek ale wśród kolegów albo jesteś normalny albo jesteś cwelem. Także poznać nowego kolegę nie jest też łatwo.
Dziś w wieku 26lat ja sam już mam potrzebę pokochać dziewczyne i być kochanym potencjalnie nazawsze. Gdyby jakaś niewiasta czuła to samo to miło mi będzie otrzymać maila.
To tyle może o sobie... Wiem że sie rozpisałem i wielu nie dobrnęło do końca mojego wywodu ale gratuluje tym, którzy dotarli. Będę zaglądał tu na forum częściej.
Kuba.
