No właśnie, dobry wieczór wszystkim. Homoromantyczna, lat 34, Dolny Śląsk. Pierwsze wrażenie robię fatalne i to jest moja bolączka przez całe życie, ale że z fobią społeczną walczę, to potem jest już tylko lepiej. Przyszłam tutaj z mglistą myślą o związku, ale potem uświadomiłam sobie, że bardzo, bardzo potrzebuję (to brzmi strasznie egoistycznie, nie taki jest mój zamysł, nie przyszłam tu jak klient po usługę) przyjaźni. Bo z przyjaźni może powstać związek, a jeżeli nie powstanie, to jest przyjaźń. A to jest dobro rzadkie. Chcę się otwierać na ludzi, bo całe życie siedzę w swojej bezpiecznej, najeżonej od zewnątrz bańce i odkrywam, że już nie chcę tak żyć.
Z wykształcenia anglistka i iberystka, po same czubki uszu zakochana w swoim psie (omg, not like THAT), zapominam łykać magnez dla kawoszy, lubię polskie morze, długo siedzę po nocach, a potem wyrwana ze snu dzwonkiem telefonu w południe rozpaczliwie chrząkam udając, że wcale nie spałam. Miło mi Was wszystkich poznać
