Mam 24 lata, wciąż studiuję polonistykę, powoli szykuję się do pisania pracy magisterskiej, w kręgu moich zainteresowań jest kultura polska, przede wszystkim po 1989 roku. Za chwilę stuknie mi 9 lat z moim wspaniałym aseksualnym (demiseksualnym) partnerem, który jest także moim najlepszym przyjacielem. Sama nie wiem jak się identyfikować - nie lubię typowej tematyki seksu w przestrzeni publicznej, jednak dużo czytam na te tematy jeśli chodzi o dyskurs naukowy. Nie czuję pociągu do kobiet, jednak zawsze moją uwagę zwracali (długowłosi) mężczyźni, jak kiedyś zdarzyło mi się powiedzieć siostrze (która również się utożsamia jako As) "jak widzę takiego na ulicy to nie myślę o nas w łóżku, prędzej na bliskim, emocjonalnym spędzaniu wolnego czasu razem". Zawsze stroniłam od kontaktów fizycznych w relacjach koleżeńskich. Eksploruję forum po to aby się upewnić, po której strony barykady się znajduję.
Mój partner ma potrzebę odreagowania napięcia seksualnego, jednak on odnajduje się w swoim niszowym fetyszu, dzięki czemu w naszej relacji nie ma presji na ten typ kontaktów. Nigdy nie podobały mu się kobiety ani mężczyźni, ogólnie na mało kogo zwracał w swoim życiu uwagę, bo ma wiele pasji. Ja nie mam takich potrzeb, dlatego nie wiem czy moje podejście znajduje się na spektrum aseksualizmu. Postrzegam się za to za osobę romantyczną, bo jednak moje zainteresowanie pięknem innych ludzi jest ogromne. Uwielbiam na ich patrzeć, zachwycać się, podziwiać.
Jeśli ktoś chciałby się przyjrzeć mojemu przypadkowi i podzielić się swoją opinią po wielu latach doświadczenia w kręgu Asów - komentarze są wasze.
Mam nadzieję, że moja aktywność na tym forum nie ograniczy się jedynie do tego postu, bo niestety mam tendencję do porzucania tego typu mediów.
Życzę wszystkim miłego dnia!
