hm, jakie, na przykład?Dorosłe Dziecko pisze:Niektóre z nich można tylko "zaleczyć"
Może oziębłość z niechęci, z odrazy, z rozczarowania, z nadmiernego wpływu otoczenia, z nacisku że musisz?Gizmo pisze: Jedynym 'objawem' jest brak popędu - co to wtedy za dysfunkcja seksualna?
Ostra postać fobii społecznej i jej dolegliwości towarzyszące (np. depresja). Można ją leczyć lekami, które zmniejszają lęk, ale po odstawieniu leków wszystkie dolegliwości (lęki itp.) wracają. Jeśli jeszcze tutaj ująć jako dysfunkcje psychiczne choroby psychiczne, to też się sporo znajdzie takich, które leczy się wyłącznie farmakologicznie i pacjent musi przyjmować leki przez cały czas żeby dla przykładu podać tylko schizofrenię.Gizmo pisze:hm, jakie, na przykład?
Naprawdę czujesz się aż tak winiony, prześladowany i osaczony przez osoby seksualne?Ognik pisze:Dysfunkcja. czemu Wy, seksualni winicie nas za naszą "odmienność"?
Czy z tym światem jest naprawdę tak źle, że każda odmienność jest traktowana jak herezję?
Pomyślcie trochę i dajcie żyć ludziom, próbującym przetrwać obok Was.
Może za bardzo we wszystkim upatrujesz przejawów tego, co Cię złości? Ja sobie spokojnie żyję obok tego i nie odczuwam konieczności żadnej walki o przetrwanie. Może wiec jest coś takiego w Twoim nastawieniu, co każe Ci tak spoglądać na daną kwestię?Mam tak samo.. Jakoś nie czuję się 'osaczona seksualnością'Dorosłe Dziecko pisze:Ja sobie spokojnie żyję obok tego i nie odczuwam konieczności żadnej walki o przetrwanie.
No tak, wtedy w grę wchodzą predyspozycje genetyczne.Dorosłe Dziecko pisze:Ostra postać fobii społecznej i jej dolegliwości towarzyszące (np. depresja).
Mi chodziło tylko o "nabyte" fobie/awersje.Zresztą nawet, jeśli założyć, że jesteśmy – jako aseksualiści – otoczeni seksualnością, to mi to wcale nie przeszkadza. Naprawdę, uważam, że kwestia seksualności, to zbyt błaha rzecz różniąca nas od innych – seksualnych – ludzi by mogła być powodem konieczności walki o przetrwanie. Może moje podejście, to kwestia zmiany nastawienia? Kiedyś bardzo mi zależało by "uświadomić" otoczenie, że jest coś takiego, jak aseksualność.Gizmo pisze:Mam tak samo.. Jakoś nie czuję się 'osaczona seksualnością'Dorosłe Dziecko pisze:Ja sobie spokojnie żyję obok tego i nie odczuwam konieczności żadnej walki o przetrwanie.
To był czas dosyć dla mnie nie miły (a przynajmniej tak były wówczas przeze mnie postrzegane wszystkie wynikające z mojego poczucia "misji" nieporozumienia). Za bardzo mi zależało na tym by moi znajomi dowiedzieli się o aseksualności i spróbowali zrozumieć. Teraz nie zależy mi nawet na tym by uwierzyli, że coś takiego, jak aseksualność w ogóle istnieje. Niech sobie myślą, co chcą. To w końcu ich dotyczy seksualność i oni borykają się z różnymi jej przejawami a nie ja.jak to przeczytałem, od razu skojarzyło mi się to z rewolucją 1917 w Rosji, kiedy to każdy musiał zostać "uświadomiony" jakie pozytywy niesie nowy ustrój.dorosłe dziecko pisze: Kiedyś bardzo mi zależało by "uświadomić" otoczenie, że jest coś takiego, jak aseksualność.
Nom, miało się tak kojarzyć gdyż w moim otoczeniu wiedza o aseksualizmie byłaby rewolucyjną wręcz zmianą.Ognik pisze:jak to przeczytałem, od razu skojarzyło mi się to z rewolucją 1917 w Rosji, kiedy to każdy musiał zostać "uświadomiony" jakie pozytywy niesie nowy ustrój.dorosłe dziecko pisze: Kiedyś bardzo mi zależało by "uświadomić" otoczenie, że jest coś takiego, jak aseksualność.
Po prostu był taki czas, kiedy nawet mi zależało by powiedzieć mojemu otoczeniu (rodzina, znajomi) o sobie, by już nie musieć wymyślać ciętych i dowcipnych ripost na pytania, kiedy sobie kogoś znajdę. Zależało mi na zapewnieniu sobie takiego komfortu możliwości powiedzenia o swoich odczuciach otwarcie. Jako, że jednak nie jestem Wołodią Iljiczem i głowy do propagandy nie mam to ta misja spełzła na niczem. Faktycznie, niewiele udało mi się wyjaśnić. Otoczenie nadal pozostaje nieświadome, jak się sprawy mają i szuka sobie innych wyjaśnień, teorii na temat tego, że nikogo nie mam.
Mnie podejrzewają. Nawet kiedyś udało mi się "przypadkiem" usłyszeć rozmowę rodziców, jak się zastanawiali, która z moich koleżanek, które przychodzą do domu jest moją dziewczyną. Ledwo udało mi się nie zdekonspirować śmiechem.Ognik pisze:O homo mnie już podejrzewali
Dlatego nie potwierdzam tych przypuszczeń ani ich nie dementuje, bo mnie one nie przeszkadzają.To im powiedz, że nie zamierzasz się z nikim wiązać – to akurat powinni przyjąć spokojnie.Gość pisze:watpie to rodzina dosyc dewocka
predzej by mnie wykneli i mieli za diablice
