Lubisz dzieci?

[Lachesis]

"Jaaaki jeśtem śliicny! ślicny! jakie rąćki mam!

widok takich gaworzących dorosłych- bezcenny (ta mimika, te gesty) Przypomniało mi się jak pewnego ciepłego dnia wyszłyśmy razem z moją współlokatorką i jeszcze jedną koleżanką na spacer do parku. Pogoda była wspaniała, więc na pomysł spacerowania wpadło sporo ludzi dodam, że wielu było z dziećmi. Moja współlokatorka była zachwycona każdym przechodzącym "dzieciaczkiem", podczas gdy my z tą drugą koleżanką zachwycałyśmy się każdym przechodzącym psiakiem

Z dziećmi podobnie jak i z dorosłymi- nie wszystkie lubie. Niektóre dzieci są, zwłaszcza te spokojne- wspaniałe, nikt nie potrafi mnie tak rozśmieszyć jak moi dwaj teraz już dziesięcioletni kuzyni, jakie oni mają opowieści, jakie dyskusje między sobą, niedawno jeden z nich zrobił mi wykład na temat rozbicia dzielnicowego za czasów Bolesława Krzywoustego, tak się chłopak historią interesuje

Sądzę,że nie byłabym w stanie mieć dzieci, zwłaszcza tych biologicznych ( nie uważam swoich genów za tak wspaniałe, ażeby narażać jakiegoś człowieka na podobieństwo do mnie )

[AStronom]

Lubię patrzeć na szczęśliwe dzieci, ale tylko z daleka. Działają na duszę, tak jak puszyste zwierzątka. Ale nie chciałbym być ojcem. Nie mam pojęcia, jak je traktować, nie wytrzymałbym na dłuższą metę z dzieckiem, nawet dorośli mnie irytują.

[Lizzy]

Zaznczyłam "zalezy jakie", ale to też nie tak do konca. Lubię dzieci. Nie lubię natomiast u dzieci pewnych cech - tyranizowania , ale to jest kwestia podejścia rodziców. Inteligentne dzieciaki bardzo sprytnie podporządkowują sobie dorosłych, za ich pozwoleniem lub nieumiejętnością czy też niewydolnością wychowawczą.

[Keri]

ja bym nie nadawal sie na ojca tym bardziej ze sam sie zajac nad soba nie potrafie to wyjda 2 pieczenei na jednym ruszcie z czego jedna przypieczona za mocno
ale jak juz to "ksiezniczke" bym chcial
faceci pewnie wiedza o kogo mi chodzi

[od nowa]

Zaznaczyłam opcję zależy jakie i tak:

- świetne są dzieciaczki z reklamy mleka w proszku, co się tak fajnie smieją

-jestem przerażona ciekawskimi gadułami jak z reklamy yyy... zapomniałam, ale chodzi o tą co chłopczyk zadaje mnóstwo dziwnych pytań, np: Dlaczego mama mowi, że pan Leszek jest z innej planety? Gdzie mieszka Yeti?... itd.

[AStronom]

A mi ta reklama przypomina mnie w dzieciństwie Później gadulstwo mi przeszło. Teraz prawie wcale do ludzi się nie odzywam.

[od nowa]

ale fajnie, że chociaż pisać lubisz natomiast co do takich dzieci- po prostu nie nadążyłabym z odpowiadaniem

[i_v_i]

Nie nie nie... nie lubię dzieci... nie chce i nie będę ich miała To już dawno postanowione:)

[Piorun]

Z dzieci lubię tylko kurczaczki i jagniątka, pod warunkiem że są dobrze przyrządzone
Innych dzieci w okolicy nie toleruję, a ludzkich już szczególnie

[Keri]

wczoraj 3 dzieciakow z rodziny
wszystkiego ciekawe
cierpliwie czekale kiedy sobie pujda i dadza mi spokoj

[Motylciemny]

W sumie to ani lubię, ani nie lubię

[Tehanu]

Ani lubię, ani nie lubię. Mam do nich raczej obojętny stosunek.
No i oczywiście to zależy jeszcze od konkretnego dziecka czy dzieci - bo czasami to i miałby dość! A i same mamusie (kochające swoje dzieci bardzo!) twierdzą że przychodzą momenty, iż powstrzymują się by z krzykiem nie uciec od urwisa na zawsze .

[beebep]

Ech ja te traktuje na równi w relacjach czyli "Ty i ja jesteśmy na jednym poziomie" - idziemy do piaskownicy, robimy samoloty itp, mogę się z nimi bawić jeśli dana zabawa i mi się podoba - ogólnie czasowo je lubię, jednak sama nie pocznę - NIGDY - chyba że adoptuję małą azjatkę , tak czy owak jestem zbyt wielką egoistką pod tym względem i sama nigdy nie będę chcieć mieć własnych dzieci - to zbyt duże wyzwanie, odpowiedzialność i ostatecznie trzeba być ponad nimi a nie na równi, bo inaczej to się objawi brakiem szacunku

[Kacha]

Dzieci? nie.
Napisze brutalnie,dziecko to kula u nogi.Nigdy nie czułam potrzeby posiadania swojego klona.

[Viljar]

Ogólnie rzecz biorąc dzieci uwielbiam na tej samej zasadzie, co Piorun
U mnie występuje - oprócz poprzednio już wymienianych - dość oryginalna przyczyna niechęci do dzieci: mianowicie jestem bardzo wrażliwy na wysokie dźwięki (co wyjaśnia, czemu nie lubię opery ). Skutkiem tego od płaczu czy krzyku dziecka boli mnie głowa; bynajmniej nie w przenośni. Dlatego np. w pociągu, jeśli dosiada się matka z dzieckiem, natychmiast zmieniam przedział.