Forum SEA

Humanistyczny czy ścisły?

Trudno powiedzieć. W podstawówce (ośmioklasowej wtedy) bardzo lubiłam matematykę i brałam udział w olimpiadzie i konkursach przedmiotowych. Natomiast w liceum moje zainteresowania poszły w nieco innym kierunku i studia wybrałam humanistyczne.

Calkiem na odwrot jak u Pani powyzej. Do liceum frajde sprawialo mi pisanie, malowanie i ogolne "tworzenie". 3 lata z dobrymi nauczycielami i studia tez wybralem "scisle".
Acz smutno troszke, bo nadal czasami cos lubie stworzyc.

Ale mało osób w ankiecie... Ja zaznaczyłam ścisły, bo jak się kształcić to raczej w tym kierunku (lepsze zarobki), chociaż mam i to i to (uwielbiałam polski i lubię tworzyć, a jednocześnie matematyka znalazła u mnie swoje poparcie). Nie lubię z w sumie jakichś wosów i historii, dlatego też dałam opcję nr 2... 3 jakoś tak wygląda, jakby ktoś jednak nic nie umiał, bo "jak ktoś jest do wszystkiego, to jest do niczego" XD

Ja mam ścisły odkąd pamiętam.
Studia wybrałam humanistyczne, ale kompletnie się na nich nie czułam. Dotrwałam jednak do końca. Teraz rozpoczęłam naukę na zupełnie innym kierunku i jestem zadowolona, bo mam sporo liczenia, wzorów, liczb

Jestem pierwsza. Jako ta, która określiła swój umysł jako humanistyczny, rzecz jasna... Ale to dobrze, ponieważ humanizm oznacza zainteresowanie całością nauk, a nie tylko jedną sferą - liczb i wykresów.

Chyba daję radę w obu kierunkach. Z uwagi na studia i zainteresowania uważam się za pół-humanistę, jednak całkiem niedawno dawałam korki z matmy... Nie wiem czy antytalent do języków obcych ma wpływ na wybór opcji. Taki antytalent posiadam .

Zdecydowanie humanistyczny - skończyłam nawet studia filologiczne. Choć uważam, że języki obce, w których się specjalizuję, mają dużo wspólnego z naukami ścisłymi - w obu przypadkach mamy do czynienia z regułami, które wykorzystujemy do uzyskania pożądanego efektu.

Humanistyczny, humanistyczny jeszcze raz humanistyczny, zdecydowanie humanistyczny.
Nie umiem liczyć i nie cierrrrpię matematyki, zawsze miałam z nią problemy w szkole. Do dziś śnią mi się lekcje matematyki właśnie, nigdy innych przedmiotów szkolnych, mimo że szkołę średnią skończyłam 12 lat temu. Brrr!

Ścisłe i humanistyczne to są nauki, a nie umysły.

Z ostatnim twierdzeniem nieco się nie zgadzam - pewne umysły radzą sobie znakomicie ze światem liczb i wzorów, a inne - nie. Z kolei inne umysły doskonale czują się w świecie wyobraźni.
Natomiast uważam, że każdy ma w sobie troszkę jednego i drugiego. Ja na przykład jestem teoretycznie zdecydowanie humanistą (to wyjaśnia, czemu studiowałem biologię). I teraz zaczyna się robić śmiesznie, bo np. interesuję się fizyką oraz astronomią i nie mam najmniejszego problemu z "ogarnięciem" np. mechaniki nieba. Ale kompletnie nie radzę sobie ze wzorami, a matematyka to dla mnie czarna magia. Czyli jest tak, że potrafiłbym sześciolatkowi wyjaśnić, co to jest pole magnetyczne, ale gdyby ktoś mnie prosił o podanie paru wzorów i definicji na ten temat, to jestem zgubiony, nawet na poziomie gimnazjum.

Dlatego też na wspomnianej biologii doskonale radziłem sobie podczas rzeczy takich jak badanie czystości rzeki, ale anatomii za nic nie mogłem zapamiętać.

Tofik pisze:Ścisłe i humanistyczne to są nauki, a nie umysły.

Krytyka przede wszystkim Może jakaś propozycja jak inaczej nazwać ten skrót myślowy?

Mój umysł jest wszechstronny, bo chce czy nie chce musi ogarniać wszystko

Viljar pisze:pewne umysły radzą sobie znakomicie ze światem liczb i wzorów, a inne - nie. Z kolei inne umysły doskonale czują się w świecie wyobraźni.

Jeśli bogata wyobraźnia ma być domeną humanistów to jestem wybrykiem natury Generalnie jestem ścisłowcem, czyli zupełnie odwrotnie do Viljara. Zainteresowania głównie techniczne, ale też interesuje się naukami bardziej humanistycznymi jak choćby psychologia. Nawet jeśli chodzi o biologie to na odwrót niż Viljar czyli wolałem anatomię niż oglądanie listków.

Ja uniwersalna.
Teraz uczę się humanistycznie - przy pewnym nakładzie pracy nie mam problemu aby wrzucić się na ścisłe tryby.

wadliwy.
od 5 lat zaczął szfankować...i jest mu obojetne czy będzie teraz matematykiem czy humanistą....mózg mi umiera