Forum SEA

To już chyba taka natura ludzka, że się chce najczęściej mieć coś innego niż się ma. Najbardziej chciałam mieć starszego brata

Ja tam doceniam to co mam i nie zmieniłabym tego:xmrgreen:, a bycie tą młodszą to chyba marzenie wielu dziewcząt - ale tak myślę, ze na czas obecny wolę młodszego brata, którego posiadam, odkąd się nie lejemy jest całkiem miło - nie wiem dlaczego, ale bałabym się, że starszy brat traktowałby mnie do pewnego czasu jak małolatę (chciałam napisać ostrzej ale zagwiazdkowało) (to dla mnie gorsze od uczciwej walki ), a potem w sumie takie tam korzyści, jego koledzy byliby starsi ode mnie, a tak przynajmniej są młodsi albo w moim wieku - więc jest ok (taka starszo-facetofobia), oczywiście fajnie jest jedynie gdy brat nie jest wiele młodszy... Wiem jedno jakoś nie wyobrażam sobie posiadania siostry - po prostu jakoś nie chciałabym (teraz dochodzi do głosu podłoże psychologiczne - brak chęci porównywania do kogokolwiek)...

Kolejna jedynaczka - melduje się

Ja też jedynaczka

Zuzanna pisze:Ja jestem jedynaczką i pewnie dlatego chciałam mieć rodzeństwo. To już chyba taka natura ludzka, że się chce najczęściej mieć coś innego niż się ma.

Zaneguję tą teorię.
Nigdy nie chciałam mieć rodzeństwa. Zawsze czułam się dobrze jako jedynaczka Nigdy nie rozumiałam ludzi, którzy mi współczuli, że nie mam rodzeństwa

Rodzeństwo to jedna z najlepszych rzeczy jaka może spotkać człowieka.
Mam starszego brata i nie wyobrażam sobie jak mogłabym być szczęśliwą jedynaczką. O wiele uboższe byłoby wtedy moje życie... Tego jednego jestem pewna.

Na pewno... Ale zauważ, że gdybyś nie miała rodzeństwa nie znałabyś tego życia i tym samym być może wcale nie odczuwałabyś, że jest w jakiś sposób uboższe
Mój przyjaciel jest jedynakiem i jest z tego faktu bardzo zadowolony. Ja mam młodszą siostrę i też mi ten stan odpowiada

Molly pisze:Na pewno... Ale zauważ, że gdybyś nie miała rodzeństwa nie znałabyś tego życia i tym samym być może wcale nie odczuwałabyś, że jest w jakiś sposób uboższe

Racja. Choć zawsze mogłabym zacząć się zastanawiać "jak to by było..." spoglądając na jakieś inne rodzeństwo, czytając zabawne historyjki z np. siostrą/bratem w rolach głównych.
Lepiej mieć, niż nie mieć - doskonale tutaj pasuje.

Winkie pisze:Lepiej mieć, niż nie mieć - doskonale tutaj pasuje.

Widzę, że Winkie, dołączyłabyś do tego grona mi współczujących

Co i tak nie zmienia mojej radości z bycia jedynaczką.
W końcu to bardzo dobrze, że każdy ma to co lubi. Życie jest po to by się cieszyć i dostrzegać pozytywne strony własnej sytuacji

P.S. Nie wiem co by było gdybym miała rodzeństwo. Całkiem możliwe, że byłabym zadowolona. Prawdę mówiąc..... nie zastanawiam się nad tym, bo i po co

meg pisze:

Winkie pisze:Lepiej mieć, niż nie mieć - doskonale tutaj pasuje.

Widzę, że Winkie, dołączyłabyś do tego grona mi współczujących

Nie. Po prostu jedynacy sporo tracą i to wszystko. Ale nie współczuję jedynakom.

meg pisze:P.S. Nie wiem co by było gdybym miała rodzeństwo. Całkiem możliwe, że byłabym zadowolona. Prawdę mówiąc..... nie zastanawiam się nad tym, bo i po co

Jak to po co robi się tego typu rzeczy? Dla rozrywki. Jako usypiacz itp.

Winkie pisze:Lepiej mieć, niż nie mieć - doskonale tutaj pasuje.

Niekoniecznie Zależy jeszcze jakie będą nasze stosunki z rodzeństwem. W końcu nie zawsze jest kolorowo

Molly pisze:

Winkie pisze:Lepiej mieć, niż nie mieć - doskonale tutaj pasuje.

Niekoniecznie Zależy jeszcze jakie będą nasze stosunki z rodzeństwem. W końcu nie zawsze jest kolorowo

Nie zawsze. Grunt to nauczyć się dogadywać ze sobą, nie działać sobie na nerwy. Czasami potrzeba na to lat, do momentu w którym obie strony dorosną.

Nie napisałam, że zawsze Ale tak bywa.
I bynajmniej nie mam na myśli zwykłych kłótni między rodzeństwem. Raczej poważniejsze konflikty i sytuacje życiowe. Być może rzadkie, ale bywają. Stąd moje niezgadzanie się z twierdzeniem iż "lepiej mieć, niż nie mieć", bo nie zawsze się sprawdza.
Myślę że zarówno posiadanie rodzeństwa jak i bycie jedynakiem ma swoje plusy i minusy. Idąc dalej uważam, że nie ma sensu pisanie "lepiej/gorzej jest...", bo nigdy nie wiadomo jakby się to w życiu potoczyło

Ja mam młodszego brata. Ale 2 lata to już nie jest taka przepaść jak kiedyś. Mniej więcej do końca gimnazjum był nieznośny, ale teraz świetnie się dogadujemy

2 lata to przepaść? Między mną, a moim starszym bratem jest 7 lat różnicy. To dopiero przepaść. Kiedyś wydawać by się mogło, że nie do przebycia, obecnie natomiast dogadujemy się świetnie ze sobą, niemalże telepatycznie.

Pomiędzy dzieckiem 10 letnim a 8 letnim to jest duża różnica. To podobnie jakbym się zapytała czy związek 15-latki i 22-latka jest w porządku. Prawdopodobnie większość ludzi by się oburzyła, bo w wieku szkolnym nawet 2,3-letnie różnice to przepaść. Ale do związku 20-latki i 27-latka nikt już by się nie wtrącał.

Mam komplet plci - i brata i siostre. A starzy sa, napewno bardziej niz ja : )