Forum SEA

w mojej rodzinie będzie jeszcze z kilka ślubów i wesel, ale zdecydowanie beze mnie.

A umnie w rodzinie jakoś na razie się nie zanosi

Że o sobie juz nawet nie wspomnę

Śmiać mi się chce jak słyszę, że trzeba zjeść za tyle za ile się przyszło. Niektórzy nie jedzą cały dzień, żeby pieniądze im się zwróciły a na weselu jedzą bez opamiętania...Albo jedzie jedna osoba zamiast trzech, bo wtedy można dać tańszy prezent

W ogóle nie rozumiem tego szaleństwa z prezentami. To jest tak na zasadzie: zastaw się a postaw się.

Głos na 'nie' - nigdy nie byłem w żadnym związku, obojętnie - poważnym czy nie.

Tak, bylam w trzech. A pozniej przez poltora roku nic sie nie dzialo i nawet nie zauwazylam, jak to zlecialo. Nie wiem, czy teraz bylabym w stanie z kims byc... a moze to zalezy z kim i zalezy z jakim podejsciem. Ale czasem przez te poltora roku czulam sie dziwna, ze z nikim nie jestem.

Ja tak dziwnie czułam się przez ok. 10 lat

Związki mnie nie interesują, trzymam ludzi na dystans i nie okazuję nikomu zainteresowania.

Związki mnie nie interesują, trzymam ludzi na dystans i nie okazuję nikomu zainteresowania.

Myślę, że tak na prawdę nie jeden AS tak robi ale tak naprawdę każdy prędzej czy później odczuje potrzebę związku z drugą osobą.

Nigdy nie mów nigdy

Nie czujecie sie samotni?

Bez zwiazku, bez partnera, ktory Was rozumie i jest przy Was na dobre i na zle?

Ja nie. Na partnerze świat się nie kończy. Niektórzy są w związku, a wciąż czują się samotni.

Chica pisze:Nie czujecie sie samotni?

Bez zwiazku, bez partnera, ktory Was rozumie i jest przy Was na dobre i na zle?

Nie wierzę w bycie z kimś "na dobre i na złe". Takie coś to tylko w tych z cyklu: "i żyli długo i szczęśliwie". Ja nie szukam w swoim życiu "bajki" ani mojego życia nie porównuje z bajkowym, wyidealizowanym obrazem tego jak uważam, że powinno być. Biorę życie takim, jakie jest i jest mi z tym dobrze.
Jestem z natury samotnikiem, bardzo cenię sobie wolność a bycie z kimś – nie oszukujmy się – w jakiś sposób tę wolność ogranicza. Nie wierzę też w miłość jako coś innego niż reakcje chemiczne (endorfiny, czy inne takie naturalne "narkotyki" ). Nie jestem typem osoby romantycznej, nie zakochuję się.
Jest mi dobrze.

Ja zaś jestem kochliwy. Może dlatego kocham kobiety, że jestem romantykiem? To jest nieważne. Ważne, że żadna z kobiet, w których się dotychczas zadurzyłem, nie pociągała mnie seksualnie.

ASy "romantycy" czasem czują się samotni.
Niektórzy nie mają żadnych romantycznych skłonności wobec ludzi, wtedy nie ma problemu. Przyjaciele aż nadto zaspokajają moje potrzeby 'towarzyskie'.
Dorosłe Dziecko, kiedy o tym piszesz - o miłości romantycznej, o tym że sie nie zakochujesz itd., to dołączasz dużo ideologii, co mnie trochę dziwi Ludzie przecież nie zawsze dlatego się zakochują, bo szukają w życiu bajki; nawet cynik może polec od strzałki Amora .

Gizmo pisze:Dorosłe Dziecko, kiedy o tym piszesz - o miłości romantycznej, o tym że sie nie zakochujesz itd., to dołączasz dużo ideologii, co mnie trochę dziwi Ludzie przecież nie zawsze dlatego się zakochują, bo szukają w życiu bajki; nawet cynik może polec od strzałki Amora .

Nie chodziło mi o to, że ludzie się zakochują, bo szukają w życiu bajki. Szukanie w życiu bajki odnosiło się do wiary w bycie z kimś na dobre i na złe, co mnie się kojarzy ze zwrotem "i żyli długo i szczęśliwie" żywcem wziętym z bajek dla dzieci (a ja jednak jestem mimo wszystko dorosłym dzieckiem, wiec nie wierzę w happy end'y ).