Stosunek do stosunku

Dodaj swój głos! (ankiety są anonimowe)

Stosunek do stosunku?

Brzydzę się seksem
77
26%
Jest mi obojętny. Nie moja bajka po prostu
146
49%
Boję się
51
17%
Inny (napisz)
23
8%
 
Liczba głosów: 297

Awatar użytkownika
holliza
ciAStoholik
Posty: 398
Rejestracja: 20 maja 2010, 14:12
Lokalizacja: Śląsk

Re: Brzydzę się

Post autor: holliza »

Shavione pisze:Brzydzę się i sama nie wiem czemu. Normalnie seks mnie nie odstręcza, to normalna rzecz. Widok całujących się par, czy ostra scena w filmie mnie nie obrzydzają.
Ale jak pomyślę, że ja mogłabym coś takiego robić z kimś... bleeee. od razu mi niedobrze.
Ja mam dokładnie tak samo. Oglądając np. film z takimi scenami, jest ok. Może dlatego, iż wiem, że dla większości ludzi to coś naturalnego, pięknego i cudownego. Jednak gdy pomyslę, że ja miałabym to zrobić, to aż mnie wzdryga...
"Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy."
Awatar użytkownika
Bella Wildrose
łASuch
Posty: 174
Rejestracja: 6 lip 2010, 20:42
Lokalizacja: Grudziądz
Kontakt:

Post autor: Bella Wildrose »

A ja powiem, że głównie jest to "nie moja bajka", jednak po trochu uwzględniłabym wszystkie możliwości. No bo tak: związek wyobrażam sobie najchętniej bez seksu - to takie najpiękniejsze wyobrażenie i nie jest wcale tak, że mi z tego powodu źle, wręcz przeciwnie. Ewentualnie seks mógłby się gdzieś tam pojawić, w jakiejś specyficznej sytuacji i to bardzo, bardzo, bardzo rzadko. Kiedy w związku ktoś mi proponuje seks i widzę, że to dla tej osoby nieodłączny element, zaczyna mi on nieco brzydnąć, ale to pod tym względem, że to już skaza na moim ideale. No i na pewno jest lekki stres, gdy mnie to nie interesuje, a druga osoba ma inne zdanie. Boję się tego, że dam się namówić na siłę; że nie jestem taka stanowcza i nie zawsze twardo stoję przy swoim; że przez to będę robić coś, czego nie chcę. Boję się jakby popaść w coś nieatrakcyjnego dla mnie. Gdy widzę filmy erotyczne i wyobrażam sobie, jaki jest stosunek tych ludzi do siebie, to też mnie to brzydzi. Nie brzydzą mnie za to miłosne sceny w niektórych normalnych filmach.
Awatar użytkownika
Dorota74
ASiołek
Posty: 71
Rejestracja: 25 lip 2013, 16:49
Lokalizacja: Poznań

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: Dorota74 »

Brzydze sie- boje się.
Libra

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: Libra »

Nie kręci, nie nęci, nie odstręcza.
Ale jak przychodzi co do czego, open the door i wjazd to mam stracha.
Awatar użytkownika
Wicherek
przytulAS
Posty: 774
Rejestracja: 1 wrz 2010, 06:56
Lokalizacja: Pyrlandia

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: Wicherek »

Libra pisze:Nie kręci, nie nęci, nie odstręcza.
Ale jak przychodzi co do czego, open the door i wjazd to mam stracha.
Ech, uroki bycia z nie-asem :cry:

Zaznaczyłabym "boję się" oraz "brzydzę się".
Można wybrać tylko jedną opcję, a nie umiem się zdecydować, które odczucie jest silniejsze...
<< Free hugs >> << Free hugs >> << Free hugs >>
Awatar użytkownika
Falka
pASsanger
Posty: 472
Rejestracja: 11 sie 2012, 19:55
Lokalizacja: Lublin/Podlasie

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: Falka »

Ja zaznaczyłam, że jest mi obojętny. Ni ziębi ni grzeje.
Nie próbuje nawet być normalna,
bo normalność to pierwszy syndrom
śmiertelnie groźnej choroby...
Gdy tylko czuję, że nadchodzi normalność
natychmiast szukam antidotum
Libra

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: Libra »

Wicherek pisze: Ech, uroki bycia z nie-asem :cry:
ja myślę, że byłoby do zdzierżenia... tylko tak się zastanawiam czy czasem pochwicy nie mam. Albo chłop nie ma "siły przebicia" w co wątpie, albo mam zasznurowaną. Wymęczona, obolała a chłop skonsternowany .
Awatar użytkownika
Wicherek
przytulAS
Posty: 774
Rejestracja: 1 wrz 2010, 06:56
Lokalizacja: Pyrlandia

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: Wicherek »

Libra pisze: Albo chłop nie ma "siły przebicia"
Tego bym mu nawet nie sugerowała, bo męskie ego wrażliwym jest ;)
<< Free hugs >> << Free hugs >> << Free hugs >>
satyamevajayate
łASuch
Posty: 155
Rejestracja: 12 lip 2013, 19:28

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: satyamevajayate »

Fizycznie nic do seksu nie mam. Ale bardzo sobie cenię autonomię i na poziomie emocjonalnym i filozoficznym ("Jestem wolnym człowiekiem- do niczego w życiu się nie zmuszam") coś mi nie gra, ponieważ nigdy nie jest tak, że dwoje ludzie zawsze chce na raz- przecież zawsze ktoś z nich chce mniej. A niekiedy ten brak równowagi jeszcze bardziej się pogłębia i dochodzi do następującej patologii: "On potrzebuje codziennie, on ma wysokie libido i przecież sobie nie zawiąże! A ja potrzebuję mniej- jedynie 3x w miesiącu."
Rozwiązanie:
a) zmuszaj się, kobieto 27 dodatkowych razy w miesiącu, bo "on chce".
b) męcz się, mężczyzno, i żyj "na głodzie" te 27 razy miesiącu, kiedy ona akurat nie ma ochoty.

Po prostu świat jest fatalnie urządzony - nienawidzę wspólnot, kompromisów i ustępstw. Nie chcę się poświęcać (a) ale nie chcę też, by ktoś poświęcał się dla mnie (b). Niech każdy załatwia swoje potrzeby w swoim zakresie. Może to pochwała masturbacji? Może. Nie taka ona straszna jak ją malują. Sama nie stosuję, ale uważam że posiadanie sztucznej pochwy bądź penisa to mniejsze zło, niż traktowanie swojego partnera jak pochwę lub penisa, do którego/ej gdzieś tam, w tle, przyczepiony jest Człowiek ze swoją osobowością i uczuciami.


Dla mnie wspólnota nie jest romantyczna, stapianie się z kochankiem "w jedność" NIE jest romantyczne. To bzdurne wzorce które tłucze się nam do głowy, tak samo jak to, że "Seks to najwyższa, mistyczna forma oddania" - co?!! Zawsze mi coś nie pasowało z tym seksem, zawsze kojarzył mi się on ze zwierzęcymi zwyczajami, przymusem nałożonym przez naturę, regresją i ograniczeniem wolności.
Awatar użytkownika
wyrwana_z_kontekstu
mASakra
Posty: 2033
Rejestracja: 12 mar 2011, 12:42

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: wyrwana_z_kontekstu »

Fizycznie nic do seksu nie mam. Ale bardzo sobie cenię autonomię i na poziomie emocjonalnym i filozoficznym ("Jestem wolnym człowiekiem- do niczego w życiu się nie zmuszam") coś mi nie gra, ponieważ nigdy nie jest tak, że dwoje ludzie zawsze chce na raz- przecież zawsze ktoś z nich chce mniej. A niekiedy ten brak równowagi jeszcze bardziej się pogłębia i dochodzi do następującej patologii: "On potrzebuje codziennie, on ma wysokie libido i przecież sobie nie zawiąże! A ja potrzebuję mniej- jedynie 3x w miesiącu."
Rozwiązanie:
a) zmuszaj się, kobieto 27 dodatkowych razy w miesiącu, bo "on chce".
b) męcz się, mężczyzno, i żyj "na głodzie" te 27 razy miesiącu, kiedy ona akurat nie ma ochoty.

Po prostu świat jest fatalnie urządzony - nienawidzę wspólnot, kompromisów i ustępstw. Nie chcę się poświęcać (a) ale nie chcę też, by ktoś poświęcał się dla mnie (b). Niech każdy załatwia swoje potrzeby w swoim zakresie. Może to pochwała masturbacji? Może. Nie taka ona straszna jak ją malują. Sama nie stosuję, ale uważam że posiadanie sztucznej pochwy bądź penisa to mniejsze zło, niż traktowanie swojego partnera jak pochwę lub penisa, do którego/ej gdzieś tam, w tle, przyczepiony jest Człowiek ze swoją osobowością i uczuciami.


Dla mnie wspólnota nie jest romantyczna, stapianie się z kochankiem "w jedność" NIE jest romantyczne. To bzdurne wzorce które tłucze się nam do głowy, tak samo jak to, że "Seks to najwyższa, mistyczna forma oddania" - co?!!
Zgadzam się, najbardziej z ostatnim akapitem. Nie widzę w seksie nic mistycznego. Zresztą nie mam ochoty z żadną "duszą" scalać się w jedno, ja jestem sobie osobna i tak mi dobrze. Zupełnie inaczej pojmuję zakochanie i miłość. Nie rozumiem osób, które rozstają się mimo przyjaźni i przywiązania, bo im się namiętność wypaliła.

Według mnie aseksualizm nic wspólnego nie ma z obrzydzeniem czy strachem. Ja zaznaczyłam, że to nie moja bajka, bo tak jest. Nie rozumiem, co ludzie w tym widzą, choć nie unikam filmów, książek czy opisów na ten temat. Nadal nie rozumiem.
Ostatnio zmieniony 6 sty 2014, 22:22 przez wyrwana_z_kontekstu, łącznie zmieniany 3 razy.
Awatar użytkownika
Falka
pASsanger
Posty: 472
Rejestracja: 11 sie 2012, 19:55
Lokalizacja: Lublin/Podlasie

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: Falka »

satyamevajayate pisze:Fizycznie nic do seksu nie mam. Ale bardzo sobie cenię autonomię i na poziomie emocjonalnym i filozoficznym ("Jestem wolnym człowiekiem- do niczego w życiu się nie zmuszam") coś mi nie gra, ponieważ nigdy nie jest tak, że dwoje ludzie zawsze chce na raz- przecież zawsze ktoś z nich chce mniej. A niekiedy ten brak równowagi jeszcze bardziej się pogłębia i dochodzi do następującej patologii: "On potrzebuje codziennie, on ma wysokie libido i przecież sobie nie zawiąże! A ja potrzebuję mniej- jedynie 3x w miesiącu."
Rozwiązanie:
a) zmuszaj się, kobieto 27 dodatkowych razy w miesiącu, bo "on chce".
b) męcz się, mężczyzno, i żyj "na głodzie" te 27 razy miesiącu, kiedy ona akurat nie ma ochoty.

Po prostu świat jest fatalnie urządzony - nienawidzę wspólnot, kompromisów i ustępstw. Nie chcę się poświęcać (a) ale nie chcę też, by ktoś poświęcał się dla mnie (b). Niech każdy załatwia swoje potrzeby w swoim zakresie. Może to pochwała masturbacji? Może. Nie taka ona straszna jak ją malują. Sama nie stosuję, ale uważam że posiadanie sztucznej pochwy bądź penisa to mniejsze zło, niż traktowanie swojego partnera jak pochwę lub penisa, do którego/ej gdzieś tam, w tle, przyczepiony jest Człowiek ze swoją osobowością i uczuciami.


Dla mnie wspólnota nie jest romantyczna, stapianie się z kochankiem "w jedność" NIE jest romantyczne. To bzdurne wzorce które tłucze się nam do głowy, tak samo jak to, że "Seks to najwyższa, mistyczna forma oddania" - co?!! Zawsze mi coś nie pasowało z tym seksem, zawsze kojarzył mi się on ze zwierzęcymi zwyczajami, przymusem nałożonym przez naturę, regresją i ograniczeniem wolności.

Podpisuję wszystkimi kończynami :D . Nie rozumiem idei jednoczenia się ludzi, ale jeszcze bardziej irytuje mnie określanie siebie jako połowa czyli sugerowanie, że człowiek niesparowany - człowiek wybrakowany :evil: .
Nie próbuje nawet być normalna,
bo normalność to pierwszy syndrom
śmiertelnie groźnej choroby...
Gdy tylko czuję, że nadchodzi normalność
natychmiast szukam antidotum
Awatar użytkownika
cogito
gimnASjalista
Posty: 12
Rejestracja: 19 sty 2014, 01:22

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: cogito »

Ja zaznaczyłam "nie moja bajka". Seks jest mi obojętny. Nie próbowałam, nie ciągnie mnie, nie złożyło się. Aczkolwiek nie wykluczam, że kiedyś prześpię się z kimś z ciekawości. Żeby sprawdzić, jak to jest.
Rozumiem ludzi z popędem seksualnym, dla których seks jest bardzo ważnym elementem w związku. Dlatego się w to nie pakuję. Nie chciałabym żeby ktoś poświęcał się dla mnie ograniczając swoje potrzeby. Bo i po co?
Podobnie jak satyamevajayate nie potrafię zrozumieć, dlaczego robi się z tego takie wielkie halo. Uwznioślanie i mityzacja zwykłej potrzeby fizjologicznej wydaje mi się śmieszne. To całe jednoczenie się dusz... :lol:
Awatar użytkownika
Dorota74
ASiołek
Posty: 71
Rejestracja: 25 lip 2013, 16:49
Lokalizacja: Poznań

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: Dorota74 »

Zgadzam sie z cogito. Nie wiem o co taki szum. Ja owszem próbowałam i mnie to nie ciągnie. Ja jeśli kiedykolwiek zdecyduje sie na związek z kimś to nie z powodu seksu. Dla mnie się to nie liczy i nie jest wyznacznikiem niczego. Tyle że faceci których spotykam zwyczajnie tego nie rozumieją. Śmieją sie z tego.
Awatar użytkownika
Aenyeweddien
pASibrzuch
Posty: 264
Rejestracja: 8 kwie 2013, 21:49
Lokalizacja: Łódź

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: Aenyeweddien »

cogito pisze:Ja zaznaczyłam "nie moja bajka". Seks jest mi obojętny. Nie próbowałam, nie ciągnie mnie, nie złożyło się. Aczkolwiek nie wykluczam, że kiedyś prześpię się z kimś z ciekawości. Żeby sprawdzić, jak to jest.
To jest coś pod czym się podpisuję wszystkimi mackami. Powodów do uprawiania seksu są setki, jedne dobre, inne średnie, a jeszcze inne totalnie do ***. Moim na pewno nie będzie pociąg do partnera, ciekawość... może, jak się złoży. A jak się nie złoży to pewnie nawet nie zauważę.
wyrwana_z_kontekstu pisze:Nie widzę w seksie nic mistycznego. Zresztą nie mam ochoty z żadną "duszą" scalać się w jedno, ja jestem sobie osobna i tak mi dobrze.
W tym punkcie zgadzam się z Wyrwaną i satyamevajayate. Czuję się całością i mogę mieć obok siebie jedynie jakąś drugą całość.
W dodatku ja absolutnie nie czuję się w obowiązku zaspokajać jakichkolwiek cudzych potrzeb. Zwłaszcza seksualnych. A postawa roszczeniowa wielu ludzi ("Ale jesteśmy parą! Jesteś moją dziewczyną/żoną i musisz mnie zaspokoić", co ciekawe rzadko działa w drugą stronę, ona się nie może zbytnio seksu domagać w związku...) to wkurza mnie do tego stopnia, że lepiej żeby nie podchodzili jeśli mam coś ostrego w ręce. No i całą atmosferę trafia szlag... Całe to oczekiwanie seksu, zostaniemy parą -> będzie seks, mnie już wkurza. Żeby mnie do czegokolwiek namówić to oczekiwania, wymagania i roszczenia są dobrym sposobem na sprowokowanie mnie do agresji... I tak, już reagowałam na takie rzeczy agresywnie, choć też i pasywnie.
"Czyny niezaistniałe wywołują często katastrofalny brak następstw." - S. J. Lec
Awatar użytkownika
Falka
pASsanger
Posty: 472
Rejestracja: 11 sie 2012, 19:55
Lokalizacja: Lublin/Podlasie

Re: Stosunek do stosunku

Post autor: Falka »

Aenyeweddien pisze: W tym punkcie zgadzam się z Wyrwaną i satyamevajayate. Czuję się całością i mogę mieć obok siebie jedynie jakąś drugą całość.
Tak jak ja. Nie chcę być z kimś kto uważa siebie za niepełnego i wybrakowanego. Pewność siebie to dla mnie jedna z najważniejszych podstaw.
Nie próbuje nawet być normalna,
bo normalność to pierwszy syndrom
śmiertelnie groźnej choroby...
Gdy tylko czuję, że nadchodzi normalność
natychmiast szukam antidotum
ODPOWIEDZ