Czy jesteście osobami wierzącymi?

[Viljar]

Bo większość osób żarliwie religijnych jest takich z powodu osobistej tragedii. Większość ateistów - również

Poważnie, to nie jest flame. Wśród ateistów zauważyłem dwa typy: pierwszy, który przerzucił się na ateizm z powodu rozczarowania życiem, zaś druga grupa to ludzie, dla których religia to konieczność przestrzegania pewnych zasad, na co kompletnie nie mają ochoty. W pierwszym przypadku może być tak, że później zmieniają nastawienie i są ateistami "z przekonania", ale mnie chodzi o przyczynę, a nie o stan obecny. W drugim przypadku śmieszne jest to, że takich "buntowniczych" ateistów przeraża konieczność przestrzegania zasad, które w naszym społeczeństwie i tak obowiązują. Oczywiście w rozmowach, w wypowiedziach na forach mogą padać różne argumenty, ale w ostatecznym rozrachunku ateista zawsze podpadnie pod jedną lub drugą kategorię.

[morowy]

W ogóle to się zastanawiam dlaczego ten wątek jest w "smutkach małych i dużych"

Też się nad tym zastanawiałem, aż w końcu mnie olsniło - zajrzałem na pierwszą strone tego tematu, a tam...(drugi post)

Oczywiście w rozmowach, w wypowiedziach na forach mogą padać różne argumenty, ale w ostatecznym rozrachunku ateista zawsze podpadnie pod jedną lub drugą kategorię.

Bo jeśli te argumenty nie pokrywają się z wymyślonymi przez ciebie "dwiema kategoriami" - tym gorzej dla argumentów!
Zarówno ja, jak i ty, obaj jesteśmy ateistami. Różnica między nami polega na tym, ze ja nie wierzę w o jednego boga więcej od ciebie. Przyczyna u mnie jest prosta: nie spotkałem jeszcze chocby jednego dobrego argumentu za wierzeniem w jakiegokolwiek z bogów (patrz mój poprzedni post w tym temacie).

[Biała]

To też paradoksalnie sprawia, że tracimy kontrolę nad własnym życiem, bo myślimy, że nic od nas nie zależy. Bóg tak chciał, tak będzie. Na nic nasze ludzkie plany i marzenia itd...

Dzięki, Poison Ivy, ktoś wreszcie tu napisał coś, co mi w czasie mojego pisania tu wyleciało z głowy Też myślę o tym od jakiegoś czasu, że takie właśnie przekonania ludzie rezygnują z osiągnięcia celu, bo jeśli coś się nie uda raz czy drugi, to "widocznie taka jest wola Boga" - autentyczny tekst, który we własnej rodzinie słyszałam. Normalnie demotywacja w czystej formie...
Religie wschodnie tę przewagę mają, że wychodzą z założenia, że człowiek jest wielkim cudem, panem swojego losu i niech się doskonali, chrześcijaństwo i islam z kolei od dziecka przekonują każdego wyznawcę, że jest grzesznikiem, prochem, robakiem i stale musi za coś przepraszać, błagać, klękać, czołgać się i czekać na litość.

[dand]

chrześcijaństwo i islam z kolei od dziecka przekonują każdego wyznawcę, że jest grzesznikiem, prochem, robakiem i stale musi za coś przepraszać, błagać, klękać, czołgać się i czekać na litość.

Wiesz, ja jestem osobą wierzącą, jakiś czas działałam w róznych takich ogranizacjach młodzieżowych i wolontariatach i wyjeżdżając na różne spotkania, poznając różnych księży, przekonałam się, że to, jakie podejście do religii i Boga będzie miała osoba, w dużej mierze zależy od księdza i własnego zaangażowania.
I żeby nie było, że jestem katolem i będę tu was przekonywać, że księża są super- nie. Jest wiele zgorzkniałych księży, który swoim zachowaniem i słowami potrafią człowieka zniechęcić, niestety.
Idea jest taka, że po prostu chrześcijanin ma korzystać z życia, ale zachowując wartości i moralność, wcale nie ma być ascetą (no chyba że taki sposób wyznania wiary uważa za słuszny) i ma być świadomy swoich słabości i grzechów, które popełnia, ale też tego, że nie czynią one z niego kogoś szalenie złego, nie - czynią z niego właśnie człowieka

Inna sprawa, że w katolicyzmie są wprowadzone niektóre zasady, które właściwie nie mają jakiegoś mega poparcia w Biblii, ale przecież nikt nikogo nie zmusza do bycia w jakiejś wspólnocie, jeżeli ktoś się z czymś nie zgadza i nie chce się dostosować, to niech po prostu odejdzie :p
Osobiście nie rozumiem ludzi, którzy ciągle narzekają na Kościół, a i tak co niedziele na mszy.. albo co Wielkanoc z mamusią

[Issander]

.

[Viljar]

W mojej rodzinie z kolei Kościół był zawsze swego rodzaju symbolem walki z systemem. Jak była komuna, to na mszę trzeba było iść, bo to było dobrze widziane. Potem system się zmienił, KRK zaczął się panoszyć, to nagle "absolutny zakaz" chodzenia na mszę, bo "kiecakom się nie damy". W wypadku paroletniego dzieciaka było to na tyle skuteczne, że do 23 roku życia określałem się jako ateista. Potem, w trakcie studiów biologii jakoś tak mi się doszło do wniosku, że jednak Bóg musi istnieć (!).

Ciekawi mnie tylko, jak będą wyglądać zaświaty. Mam nadzieję na jakiś baśniowy świat i ciekawe questy do wykonania

[ouo]

Potem, w trakcie studiów biologii jakoś tak mi się doszło do wniosku, że jednak Bóg musi istnieć (!).

Haha Dobrze powiedziane. To mogę powiedzieć o swojej wierze. Z tym, że ideologia kościoła katolickiego, ani żadnego innego który znam, nie bardzo do mnie przemawia. W ogóle nie wierzę, że człowiek kiedykolwiek wpadnie na to czym jest Bóg, nie wierzę żebyśmy byli w stanie to ogarnąć. Ale wierzę, że jest jakaś siła - Bóg, nie koniecznie w jednej osobie i nie koniecznie w ogóle w osobie.

[morowy]

W ogóle nie wierzę, że człowiek kiedykolwiek wpadnie na to czym jest Bóg, nie wierzę żebyśmy byli w stanie to ogarnąć. Ale wierzę, że jest jakaś siła - Bóg,

Uważam podobnie - gdzieś, nie wiadomo gdzie moze być coś nie wiadomo co i po co

nie koniecznie w jednej osobie i nie koniecznie w ogóle w osobie.

Bóg bezosobowy jest wg mnie zupełnie bezuzyteczny. Po co komu taki bóg do którego nie można się zwracać?

[Art]

W ogóle nie wierzę, że człowiek kiedykolwiek wpadnie na to czym jest Bóg, nie wierzę żebyśmy byli w stanie to ogarnąć. Ale wierzę, że jest jakaś siła - Bóg,

Uważam podobnie - gdzieś, nie wiadomo gdzie moze być coś nie wiadomo co i po co

nie koniecznie w jednej osobie i nie koniecznie w ogóle w osobie.

Bóg bezosobowy jest wg mnie zupełnie bezuzyteczny. Po co komu taki bóg do którego nie można się zwracać?

a ja znowu posłużę się moimi słowami z przeszłości

"zaczynam podejrzewać, że jednak isnieje jakiś bliżej nieokreslony perwiastek duchowy na świecie, może w częsciach, może w całości, może tylko w jednostkach. Ale, jest."

i może tak naprawdę "istota wyższa" to pewna forma zbiorowej świadomości, ale funkcjonująca nie u wszystkich a u ...nie nie...nie twierdzę, że "wybranych"...raczej bym chciał powiedzieć "napiętnowanych/nawrażliwych"

[morowy]

@Art, za cholerę nic nie zrozumiałem z tego co napisałeś. Może inaczej definiujemy "świadomość", "zbiorowa świadomość"? W każdym razie nie wiem za bardzo o co ci chodzi, ale to moze głównie moja wina - dogorywam w pracy po ciężkim weekendzie jeszcze "wczorajszy", a nawet przedwczorajszy

[ouo]

Bóg bezosobowy jest wg mnie zupełnie bezuzyteczny. Po co komu taki bóg do którego nie można się zwracać?

Po co? Po nic. To nie tak, że oczekuję jakichś korzyści płynących z tego w co wierzę. Moja intuicja mi podpowiada, że takie coś istnieje i nawet nie oczekuję, że ktoś będzie myślał, tak jak ja. Poza tym zwracam się do tego czegoś, np wieczorem dziękując za dobry dzień. I nie muszę do tego dodawać: Boże, losie, siło... Po prostu myślę, 'dziękuję za dobry dzień'.

[morowy]

@Ouo, ale z tego co napisałaś wynika, że twoja intuicja podpowiada ci, ze istnieje... nie wiadomo co. A jeśli tak jak mówisz, nie musi to byc osobowe, to twoje "dziękowanie wieczorem za dobry dzień" ma identyczny sens jak "mówił dziad do obrazu, a obraz ani razu"

[Art]

@Art, za cholerę nic nie zrozumiałem z tego co napisałeś. Może inaczej definiujemy "świadomość", "zbiorowa świadomość"? W każdym razie nie wiem za bardzo o co ci chodzi, ale to moze głównie moja wina - dogorywam w pracy po ciężkim weekendzie jeszcze "wczorajszy", a nawet przedwczorajszy

Morowy, masz trochę racji, bo też ja nie do końca zroumiale to ująłem. Żeby było prościej, chodzi mi o cos w stylu jak w choćby tej w piosence :

"Jest gdzieś lecz nie wiadomo gdzie..."

"coś" o czym nie wiemy i czego nie ogarniamy do końca

https://www.youtube.com/watch?v=8pQalXmClNc

[Viljar]

To mogę powiedzieć o swojej wierze. Z tym, że ideologia kościoła katolickiego, ani żadnego innego który znam, nie bardzo do mnie przemawia.

Mam tak samo. Czasami słyszę idiotyczny tekst, że "wierzący i niepraktykujący to jak żyjący i nieoddychający", na co odpowiadam: "Mając sprawę do szefa, mogę zdać się na łaskawość pośrednika albo iść osobiście". Poza tym, jak słyszę księży grzmiących z ambon* na temat szkodliwości konwencji przeciw przemocy, to krew mnie zalewa. Nie wierzę, że tacy ludzie mogą być przedstawicielami Boga na Ziemi.

To nie tak, że oczekuję jakichś korzyści płynących z tego w co wierzę. Moja intuicja mi podpowiada, że takie coś istnieje i nawet nie oczekuję, że ktoś będzie myślał, tak jak ja.

Ja oczekuję tylko tego, że jest jakieś miejsce, do którego zdążamy po śmierci i że nie będzie tam nudno. Może być nawet sieczka w stylu "Diablo" - mnie w to graj, przynajmniej będę miał wprawę

Poza tym zwracam się do tego czegoś, np wieczorem dziękując za dobry dzień.

Gratuluję zdrowego i rzadkiego podejścia, pozbawionego postawy roszczeniowej określanej popularnie terminem "Jak trwoga, to do Boga".

[ouo]

@Ouo, ale z tego co napisałaś wynika, że twoja intuicja podpowiada ci, ze istnieje... nie wiadomo co. A jeśli tak jak mówisz, nie musi to byc osobowe, to twoje "dziękowanie wieczorem za dobry dzień" ma identyczny sens jak "mówił dziad do obrazu, a obraz ani razu"

Tak, prawdopodobnie działa to tylko na mnie. Ale może dzięki temu mam dobry humor następnego dnia. Tyle wystarczy.

Ja oczekuję tylko tego, że jest jakieś miejsce, do którego zdążamy po śmierci i że nie będzie tam nudno. Może być nawet sieczka w stylu "Diablo" - mnie w to graj, przynajmniej będę miał wprawę

Dobrze by było. Mi się marzy coś jak świadomy sen.

Gratuluję zdrowego i rzadkiego podejścia, pozbawionego postawy roszczeniowej określanej popularnie terminem "Jak trwoga, to do Boga".

Haha Dzięki.