Aseksualni - tylko przez Internet szukać drugiej połówki?

[Viljar]

Po kilku latach to się zadaje pytanie "Wyjdziesz za mnie?".
Czasami mówi się o "Zasadzie trzeciej randki", gdzie dwoje ludzi albo się całuje, albo mówi "zostańmy przyjaciółmi" Nie wiem, czy trzy to wystarczająca ilość, ale jeśli po kilkunastu spotkaniach nic nie iskrzy, to nic z tego nie będzie.

Teraz to wymigujesz się od udzielenia odpowiedzi. Moje pytanie nie dotyczyło jakiegoś tam "iskrzenia", cokolwiek ma ono znaczyć (pewnie chodzi Ci o zauroczenie), tylko tego, ile czasu potrzeba, aby pokochać drugiego człowieka.

Nie wyobrażam sobie związku z kimś, kogo nie kocham!

Dziwnie się czyta twoje posty. Mam wrażenie, że oczekujesz, że wszystko znajdziesz w danych statystycznych albo książkach. "Definicja miłości, strona 31, od koleżeństwa do zakochania - rozdział 3". To tak nie działa. Nie wszystko ma definicję; nie wszystko da się opisać statystyką. Jeśli nie wiesz, jaka jest droga od zauroczenia do zakochania... Cóż, ja ci tego nie wyjaśnię; to może zrobić tylko życie.
Ale wyjątkowo mogę na tak dziwne pytanie odpowiedzieć bardziej konkretnie: Na podstawie obserwacji i doświadczenia widzę, że ludzie po około trzech miesiącach mogą stwierdzić, czy do siebie pasują, czy nie.
Zaznaczam przy tym, że nigdzie nie jest powiedziane, ile potem potrwa związek. Może rok, może pięć, może całe życie...

Praktycznie wszytskie pary typu "parę randek i związek" rozpadają się po ok roku.

Podobno rok to mniej więcej ten moment, kiedy para zadaje sobie pytanie "Czy my na pewno powinniśmy być parą". Ciekawa rzecz, że w przypadkach, które to przetrwały, związek zwykle trwa dalej. Znam ludzi, którzy poznali się na grupie rekonstrukcyjnej. Po trzech miesiącach postanowili się spotkać w innych okolicznościach. Po kolejnych trzech już wszyscy uznawali ich za parę. Rok od tego momentu właśnie niemal się rozstali, do czego jednak nie doszło, gdyż oboje jednak uznali, że bez siebie będzie im niedobrze (w uświadomieniu im tego miałem swój skromny udział, he he). Są razem od 9 lat. Jest między nimi dobrze, czasami gorzej, bywa, że kłócą się, aż pół Poznania słyszy... jak to w związku Ale idą przez życie razem. Podobnych historii znam jeszcze kilka.

[panna_x]

Nie, no ja myślę, że 3 miesiące to jednak za mało by stwierdzić, czy pasują. myślę, że choć 1 rok to jest potrzebny. choć nieraz i to nie wystarczy, pewności tak naprawdę nigdy nie ma. bo ja np w pracy mam koleżankę, która z mężem chodziła kilka lat, a teraz w ogóle im się nie układa i już praktycznie są w separacji. a u innej córka była 8 lat z facetem, już zaręczeni, miał być ślub i zerwali, wszystko się rozpadło. słyszałam też od kogoś, że znał parę, co chodziła 10 lat razem, pobrali się i po roku rozwód.

[AlaZala]

Dziwnie się czyta twoje posty. Mam wrażenie, że oczekujesz, że wszystko znajdziesz w danych statystycznych albo książkach. "Definicja miłości, strona 31, od koleżeństwa do zakochania - rozdział 3". To tak nie działa. Nie wszystko ma definicję; nie wszystko da się opisać statystyką. Jeśli nie wiesz, jaka jest droga od zauroczenia do zakochania... Cóż, ja ci tego nie wyjaśnię; to może zrobić tylko życie.
Ale wyjątkowo mogę na tak dziwne pytanie odpowiedzieć bardziej konkretnie: Na podstawie obserwacji i doświadczenia widzę, że ludzie po około trzech miesiącach mogą stwierdzić, czy do siebie pasują, czy nie.
Zaznaczam przy tym, że nigdzie nie jest powiedziane, ile potem potrwa związek. Może rok, może pięć, może całe życie...

Ale retoryka! Ja o miłości, a Ty o "pasowaniu do siebie", a poza tym wzbogasz jeszcze swoje wypowiedzi uwagami ad personam...

Nadal nie odpowiedziałeś na moje pytanie "ile czasu potrzeba, żeby pokochać drugiego człowieka?", ale nie zamierzam już dalej na Ciebie naciskać. Przecież odpowiedzenie na cudze pytanie jest tak poniżające...

[panna_x]

Myślę Alu, że na to pytanie nie ma odpowiedzi, u każdego jest inaczej.

[Viljar]

Nie, no ja myślę, że 3 miesiące to jednak za mało by stwierdzić, czy pasują. myślę, że choć 1 rok to jest potrzebny. choć nieraz i to nie wystarczy, pewności tak naprawdę nigdy nie ma. bo ja np w pracy mam koleżankę, która z mężem chodziła kilka lat, a teraz w ogóle im się nie układa i już praktycznie są w separacji. a u innej córka była 8 lat z facetem, już zaręczeni, miał być ślub i zerwali, wszystko się rozpadło. słyszałam też od kogoś, że znał parę, co chodziła 10 lat razem, pobrali się i po roku rozwód.

Właśnie w tym rzecz - może być tak, że jakaś para znakomicie się dogaduje przez lata na stopie koleżeńskiej, potem się wiążą i nagle okazuje się, że uczucia między nimi nie ma żadnego i wszystko się psuje. Są przypadki, gdy po kilku tygodniach nawet dwoje ludzi decyduje się na zacieśnienie więzi i trwa to latami... nie ma żadnej reguły.

Ale retoryka! Ja o miłości, a Ty o "pasowaniu do siebie", a poza tym wzbogasz jeszcze swoje wypowiedzi uwagami ad personam...

Nie ma żadnych uwag ad personam, tylko spostrzeżenia na temat formułowania postów. A poza tym...

Nadal nie odpowiedziałeś na moje pytanie "ile czasu potrzeba, żeby pokochać drugiego człowieka?", ale nie zamierzam już dalej na Ciebie naciskać. Przecież odpowiedzenie na cudze pytanie jest tak poniżające...

...odpowiedziałem. W dwóch postach z rzędu. I wyjaśniłem nawet, czemu odpowiedź jest taka, a nie inna.
Ale tak naprawdę nie da się odpowiedzieć na pytanie, na które odpowiedź nie istnieje. Jak to ładnie wykazała Panna-x w poście zacytowanym przeze mnie na początku.

[AlaZala]

Myślę Alu, że na to pytanie nie ma odpowiedzi, u każdego jest inaczej.

Dlatego nie jest to pytanie ogólne, a pytanie skierowane wprost do Viljara, jak to wygląda w jego przypadku. Ja sama napisałam, jak to wygląda w moim przypadku. Oczywiście, że każdy potrzebuje innego przedziału czasu, żeby pokochać drugą osobę i żadna odpowiedź nie jest jedyną prawidłową. Ale skoro "odpowiedź nie istnieje", to trudno.

[Słomiany Zapał]

A czy komuś z tego forum udało się znaleźć drugą połówkę przez internet i są szczęśliwą parą do dziś? A może ktoś zna taką parę? Tak pytam z ciekawości, bo tutaj to raczej nie chodzi o to, aby szukać, tylko czy to szukanie w ogóle ma szansę na powodzenie. Czy jakieś asiątka się tak odnalazły?

[panna_x]

chyba trochę źle się wyraziłam, pisałam o parach, które były normalnymi parami, w sensie związkowym, nie kumplami na stopie koleżeńskiej. chodziło mi o to, że nawet długa znajomość, wieloletnia, kiedy można założyć, że dobrze się znają i już powinni wiedzieć, czy pasują do siebie, czy nie, nie gwarantuje powodzenia.

[wyrwana_z_kontekstu]

Dobrać się jest okrutnie trudno. Z wiekiem coraz trudniej. Wymagania rosną. Może księżniczkuję, ale nie wystarcza, by mężczyzna był miły i mi się podobał, zwracam uwagę też na cięte i ironiczne poczucie humoru, błyskotliwość, porozumienie, wewnętrzną głębię. No i trochę pesymizmu, mizantropii. Nie znoszę, gdy ktoś gada "ojej, nie mów tak, na pewno będzie dobrze". Z taką osobą na pewno się nie dogadam.

[Nightfall]

A czy komuś z tego forum udało się znaleźć drugą połówkę przez internet i są szczęśliwą parą do dziś? A może ktoś zna taką parę? Tak pytam z ciekawości, bo tutaj to raczej nie chodzi o to, aby szukać, tylko czy to szukanie w ogóle ma szansę na powodzenie. Czy jakieś asiątka się tak odnalazły?

To chyba już drugi raz w tym wątku, ale napiszę - ja znalazłam przez forum, więc są jakieś szanse na powodzenie

[Słomiany Zapał]

Nightfall, no tak, ponieważ każdy wyskakuje z tym forum, a ja pytam o znajomości zawarte poza nim. Ale dzięki za odpowiedź

[Nightfall]

A to przepraszam, źle przeczytałam ;( Nie znam asów takiej pary asów. Raz bez pośrednictwa forum poznałam chłopaka, który deklarował się jako as. Zupełnie przypadkiem w knajpie przy graniu w planszówki, ale czy naprawdę był asem, to nie wiem

[szczecinianin]

Ja sie przyznaje do tego że nie interesuje mnie seks i rozmnazanie, jedni uznają że jestem nienormalna, albo że długo nie wytrzymam bez tego albo są i tacy co podziwiają to ale nie chcieliby takiej partnerki.

lepiej ze znajomymi na takie tematy nie rozmawiać...

[Nightmarine]

Niekoniecznie tylko, ale chyba tak najłatwiej kogoś podobnego poznać, bo z aseksualizmem w realu ludzie się raczej nie afiszują. Trafić na asa przypadkiem to jak znaleźć igłę w stogu siana, o kompatybilności nawet nie wspomnę. Internet zdecydowanie zwiększa szanse na poznanie kogoś.

[Claude]

Jakby nie patrzeć Internet jest trochę takim "klubem dla ASów". No bo nie jesteśmy z jednego miasta, a gdyby zebrać całe aktywne forum to duży klub spokojnie by dla wszystkich starczył. Dziewczynę, chłopaka można poznać na dyskotece, w szkole, na plaży, ale z góry zakłada się, że jeżeli związek zmierza w jakimś kierunku, to tylko jednym.

Inna sprawa, że aseksualizm w pewnych środowiskach postrzegany jest jako abstynencja seksualna, więc mówienie o sobie "AS" może być problematyczne. Chociaż niekiedy też źle postrzega się abstynentów alkoholowych, no bo jak to, z nami się napijesz? Albo ludzi, którzy stronią od narkotyków, namawia się tekstami "no trza spróbować, nie?".

Także w realnym życiu ciężko znaleźć kogoś, kto odpowiada tak wąskiej grupie. Tak samo jak nie każdy ma napisane na czole, że ma fobię społeczną, lekki zespół Touretta czy nerwicę. I nie każdy o tym otwarcie mówi, dopóki nie znajdzie się w Internecie.