Forum SEA

Libra pisze:Generalnie mój związek się rozpada. Wcześniej zaspokajanie jego potrzeb i mnie sprawiało przyjemność, na zasadzie "podoba mi się, że jemu się podoba", teraz jestem tak zablokowana i zniechęcona do niego, że nie dam rady z siebie nic takiego wykrzesać.

Nic dziwnego, skoro on Twoje potrzeby ignoruje. Zaspakajanie potrzeb powinno działać w dwie strony (niezależnie od tego jakie to potrzeby), inaczej stronie zaniedbywanej przestaje zależeć i związek umiera. Nawet gdyby Ci się roiły niestworzone rzeczy, powinien dążyć do tego, żeby te urojenia wyjaśnić i rozwiać. Jeżeli ignoruje sygnały z Twojej strony to widocznie nie bardzo mu zależy na tym, żeby Tobie było dobrze. Jest zadowolony, więc wydaje mu się, że wszystko gra. Wygląda na to, że on uznał, że skoro już ma partnerkę to nic więcej nie musi robić, starać się, wyjaśniać nieporozumienia i problemy, być atrakcyjny fizycznie. Ty z kolei chcesz się dalej rozwijać i iść do przodu. Wasze ścieżki się rozchodzą.

Facet nie lubiący zwierząt stoi u mnie mniej więcej na równi z facetem lubiącym dzieci, tzn. nie nadaje się do związku. Swoją drogą, koty i respekt - Jeszcze mu żaden nie narobił do buta?

Nightmarine pisze: Swoją drogą, koty i respekt - Jeszcze mu żaden nie narobił do buta?

właśnie nie, chyba są święte I po odstawieniu na podłogę, po tym jak udawał, że chce ją wyrzucić do kibla (robi to, bo nasz kotek niemowa wtedy odzyskuje głos i krzyczy w panice - a ja krzyczę w nerwach) uraze chowa tylko przez chwile, potem się ociera.

Pozostaje mieć nadzieję, że planują coś większego...

A czemu Libro chciałabyś się związać z kobietą? Może po prostu z osobą, która też by kochała zwierzęta jak Ty. Płeć nie ma tu nic do rzeczy, są faceci, którzy uwielbiają zwierzaki, znam takich; ja jestem kobietą i np nie lubię w ogóle kotów i bym nie akceptowała gdyby chodził po stole czy praniu albo drapał meble. Poza tym często ludzie w stałych związkach przestają się starać, i faceci, i kobiety.

panna_x pisze:A czemu Libro chciałabyś się związać z kobietą? Może po prostu z osobą, która też by kochała zwierzęta jak Ty. Płeć nie ma tu nic do rzeczy, są faceci, którzy uwielbiają zwierzaki, znam takich; ja jestem kobietą i np nie lubię w ogóle kotów i bym nie akceptowała gdyby chodził po stole czy praniu albo drapał meble. Poza tym często ludzie w stałych związkach przestają się starać, i faceci, i kobiety.

Też tego nie rozumiem...

Ja też jestem kobietą, a kotów nie akceptuję, zaś z cudzymi psami czasami mogę się pobawić, ale nigdy w życiu nie chciałabym mieć żadnego zwierzęcia w moim własnym domu.

Bo zawsze podobały mi się kobiety ?

Aha, ok. No spoko, myślałam, że chodzi o zwierzęta i stereotyp, że kobiety są bardziej opiekuńcze, kochające właśnie zwierzęta itd. Czyli podobały Ci się kobiety, a zakochana byłaś w tym facecie? Spoko, bez złośliwości mówię, mnie też podobały się czasem kobiety.

Libra chyba musisz się bardzo męczyć emocjonalnie w takim związku. Uciekaj jak tylko będziesz mogła.

Dokładnie, jesteś dla niego za mądra i za dobra.

Libra pisze:

Nightmarine pisze: Swoją drogą, koty i respekt - Jeszcze mu żaden nie narobił do buta?

właśnie nie, chyba są święte I po odstawieniu na podłogę, po tym jak udawał, że chce ją wyrzucić do kibla (robi to, bo nasz kotek niemowa wtedy odzyskuje głos i krzyczy w panice - a ja krzyczę w nerwach) uraze chowa tylko przez chwile, potem się ociera.

Tylko uważaj żeby z zemsty czegoś nie zrobił Twoim kotom.

Najbardziej by mi pasował związek LAT. Nie mieszkamy razem, więc też nie ma spin o to, kto robi zakupy, czy jest bałagan, czy nie, czy chcemy zwierzęta w domu, czy nie, czy chcemy gości w domu, czy nie, nie mamy wspólnego budżetu i nie musimy uzgadniać, czy lepiej wydać na nową lampę czy na coś innego, nie jestem zależna finansowo ani mieszkaniowo od nikogo ( kto w chwili złości może kazać mi się wynosić, będzie mi wyliczał pieniądze, narzucał na co je wydać itp) ani o inne nasze przyzwyczajenia. Nie widzi mnie, kiedy np mam zły dzień i jestem nakręcona na kłótnie, albo w chwilach kiedy mam przetłuszczone włosy. Spotykamy się, kiedy pasuje obu stronom, i zazwyczaj spotkanie jest udane, bo każdy już się przygotowuje na nie, dba wtedy o wygląd, stara się być miły i w dobrym humorze ( bo jaki sens iść na randkę, jak się jest wkurzonym i nie w nastroju? wtedy po prostu się nie idzie). Tak myślę.

Idealny związek czy taki istnieje ? Raczej wątpliwe . Mój wymarzony mieści się raczej w standardach czyli spokojne życie razem we dwójkę nie ważne przez co przechodzimy ważne by razem i żeby po każdej kłótni zrobić reset do chwil gdy było najlepiej. Co do mieszkania razem jak najbardziej za bo liczy się jak najwięcej spędzonego czasu. Po za tym jak się jest zakochanym to jakoś tak samo się chce być jak najbliżej, a co do sporów to tutaj trzeba umieć iść na kompromis w którąś stronę.

W życiu nic nie jest idealne. Związek nigdy nie jest łatwy. Najważniejsze jest to, aby pasować do siebie w wielu kwestiach. Moim marzeniem jest związek, w którym nie muszę się martwić o to, że zabraknie mi miłości ze strony ukochanego.

Z mężczyzną mądrym, samodzielnie myślącym, wrażliwym, delikatnym, ciepłym w słowach, gestach i mimice, o stylu bycia przyjemnym, nie prześmiewczym poczuciu humoru, najlepiej flegmatyk (porywczy cholerycy odpadają), szanującym siebie i mnie, który oczekiwałby tylko przytulania nieseksualnego.

Nie wiem, czy akurat "związku" bo nie potrzebuję związków - nie chcę przecież zakładać rodziny. Na pewno jednak taki bardzo by mi się spodobał.

Ja po prostu chciałabym kogoś pokochać, choć to pewnie niemożliwe.

Czemu uważasz, że to niemożliwe?