Witam znowu, po dłuższej nieobecności, ale ową nieobecność tłumaczę faktem, iż znalazłem sobie... chłopaka (zaznaczam, że on nie jest ASem
)! Na początku było fajnie - wszystko to na co czekałem, czyli wspólne wypady na piwo, fajkę, spacer, do kina i inne takie. I dość szybko zaciągnął mnie do łóżka... taak, robiłem to - ale, tak jak się spodziewałem, niezbyt mi się to udawało, tak jak i teraz mi się nie udaje. Wczoraj, jak postanowiłem z nim zapalić, wszystko do mnie to wpadło i jednak wtedy zrozumiałem, że ta cała sytuacja mnie dość mocno męczy, bo on jest seksualny, a ja o 99% mniej niż on. Dla mnie sex może być 1 na miesiąc, a dla niego im częściej, tym lepiej. Męczy mnie to, ale się wzajemnie kochamy. Nie mógłbym go rzucić, bo on by rozpaczał na pewno, a ja bym dodatkowo miał wyrzuty sumienia i kolejne nawroty deprechy
A jego przecież nie zmienię... i cóż mam robić? Tym bardziej, że on mnie uważa za ideała, po tym jak 2 innych go rzuciło
Z drugiej strony on już kończy studia w mieście, gdzie ja będę po wakacjach studiował 2 rok, więc "na moje szczęście" nie będzie mnie męczył zbliżeniami, ale z drugiej strony tęsknota zostanie. Także, mam nadzieję, przyzwyczai się podczas wakacji do rzadkich zbliżeń.
Jak rozumiem, Pan Skarpeta trafił już na dno dolnej szuflady w komodzie? 
).
