Wspolokatorzy

[LACORUNA]

Dobrze z Toba, dobrze - viki- , w koncu czy to co robi wiekszosc jest lepsze... Albo czy mozna wogole mowic, ze bycie samemu jest lepsze / gorsze...

Ja chce robic po swojemu i nie dac sie wpasowac w wizje rodziny, znajomych, srodowiska...<bo tak wypada>, <bo co ludzie powiedza>. I obym w tym wytrwala...

[Ijuflingur]

Ja wynjamuję pokój u dziewczyny w moim wieku, która mieszka z chłopakiem. Myślę, że można się domyslić, jak się z tym czuję...

[ilona181]

ja również jestem typem samotniczki i mieszkałam z trzema współlokatorkami i też ceniłam sobie spokój czego niestety współlokatorki nie potrafiły zrozumieć:(

[Ernest]

Myślę, że można się domyslić, jak się z tym czuję...

Wbrew pozorom, myślę, że nie

[Jerzy Ch.]

Mieszkałem z niejedną osobą. Najczęściej były to osoby, których nie znałem wcześniej. Szukałem mieszkania przez ogłoszenie i zwykle trafiałem na bardzo spoko ludzi. Jeżeli potrzebowałem samotności i miałem dajmy na to wolny dzień od pracy to po prostu zamykałem się w swoim pokoju i po prostu mnie nie było. Bywało że jak wychodziłem do łazienki i spotykałem kogoś po raz pierwszy tego dnia to słyszałem "o, to Ty jesteś w domu?". Ale mieszkanie z innymi prowadzi czasem do wku...enia bo słychać że kilka osób jest w domu (impreza, alko, głośna muza i szukaj tu człowieku ciszy i spokoju ).
Obecnie mieszkam u kumpla, z którym w ciągu paru ostatnich lat poznaliśmy się bliżej i np. w rozmowach bardziej osobistych (wiadomo, ławka w parku, szampan, szlugi i gadka na poważnie o różnych problemach) mówiłem mu o rzeczach, których nie mówiłem nikomu. Myślę, że jak mam potrzebę posiedzieć w samotności to to kuma i dlatego mi nie przeszkadza. Na szczęście jest (niedługo debiutującym) pisarzem i często siedzi przed kompem i pisze kolejny rozdział następnej powieści także też nie chce by mu przeszkadzano
Przez parę miesięcy mieszkałem z kobietą i właśnie to co mi przeszkadzało to to, że nie mogłem być sam przez cały dzień czy tydzień wtedy kiedy potrzebuję, także to dodatkowo skreśla w przyszłości związek i mieszkanie pod jednym dachem.

[Libra]

nie mogłem być sam przez cały dzień czy tydzień wtedy kiedy potrzebuję, także to dodatkowo skreśla w przyszłości związek i mieszkanie pod jednym dachem..

a jak natrafisz na nie narzucającą się panią, o potrzebie czasowej samotności podobnej do Twojej? Drepcą i takie panie po świecie.


W pewnej wersji "samotniczej pary" można by gdybać czy to w ogóle ma sens: bo co np gdyby się rozmijali? On swoją samotność odbębni, ma chwilowy przebłysk towarzyskości, a tu z kolei ona potrzebuje być sama? A w tym cały jest ambaras, aby dwoje chciało naraz...

[DZIEWICA8]

Ja mieszkam w jednym pokoju z mamą. Przeważnie nam to nie przeszkadza. Tylko czasami pojawiają się jakieś drobne konflikty na przykład, gdy każda z nas chce oglądać co sinego w telewizji w tym samym czasie na dwóch różnych programach, lub gdy jedna z nas chce wcześniej spać, a druga oglądać telewizję lub czytać. Jednak zawsze udaje nam się jakoś dogadać i wszystko jest dobrze.
Dodatkowo w nocy śpi z nami jeszcze Mruczka - kot, czasem ze mną, czasem z mamą, czasem na dywanie. Mi ona w łóżku nie przeszkadza, mamie czasami. Najbardziej przeszkadza na dywanie, bo kładzie się blisko drzwi i ciężko jest je otwierać.
Jednak ogólnie wszystko jest dobrze, nie narzekam!
DZIEWICA8

[od nowa]

U mnie to zależy kim byłby ten współlokator. Jeśli to miałaby być osoba, która ma wyłącznie dzielić ze mną mieszkanie i rachunki to mimo wszystko wolę podołać temu sama. Zupełnie inaczej w sytuacjach gdy byłaby to w jakiś sposób osoba bliska, z którą znamy swoje zwyczaje i nie musimy sie docierać w tej kwestii, wtedy nie ma sprawy, bo myślę, że nie wchodzililibyśmy sobie nawzajem w drogę.

[Jerzy Ch.]

a jak natrafisz na nie narzucającą się panią, o potrzebie czasowej samotności podobnej do Twojej? Drepcą i takie panie po świecie.

Nie spotkałem. Zdaję sobie sprawę, że jest to możliwe ale nie miałem jeszcze przyjemności Co by było? szczerze: nie mam pojęcia...

[Ant]

Oj, wy chyba nie zdajecie sobie sprawy, na jakich po!@#ów można trafić, jeśli chodzi o współokatorów

[od nowa]

Wierz mi, że doskonale zdaję sobie sprawę, dlatego jednak wolę sama. Towarzystwo jak najbardziej, ale tylko wtedy gdy mi to odpowiada, żadnego plątania się na stałe po mieszkaniu i wchodzenia mi w drogę, żadnych ekscesów itd.

[Viljar]

W tym temacie mam trochę szczęścia. W Ciechanowie miałem własny pokój. Odkąd się przeprowadziłem do Gdańska, zawsze udawało mi się wynajmować tanio mieszkanka samodzielne. Piszę mieszkanka, bo to są zwykle małe powierzchnie.
Teraz mam śmiesznie, bo mieszkam niby samodzielnie, ale mieszkanie na strychu domku jednorodzinnego. Ale jest OK. Na dole mieszka matka właściciela domu. Jej "wada" to głośne (Z powodu częściowej utraty słuchu) słuchanie Radia Maryja. Moim sąsiadem, z którym dzielę łazienkę, jest sporych rozmiarów wesoły Rosjanin, który jak się okazało, ma jakiś udział w prowadzeniu klubu nocnego i chciał mi wejściówkę załatwić za pomoc we wnoszeniu mebli

[Jo]

Od jakiegos czasu mieszkam we wspolnocie. Roznie bywalo. Ostatnio jest bardzo fajnie. Wspollokatorka mila, mieszkanie czyste. W droge sobie nawzajem nie wchodzimy
Zreszta, generalnie, to ja spokojna i niekonfliktowa dusza jestem.

[Tiper]

a ja mieszkam z 3 kumplami ktorych znam juz kilka lat a mieszkanie jest takie ze zeby z niego wyjsc trzeba przejsc przez korytarz ktory dzielimy z wynajmujaca nam mieszkanie rodzina. generalnie jest spoko - rodzinka mila czasem i pomagalem a oni mi. na kumpli tez nie narzekam chociaz czasem moj wspollokator potrafi mnie wku*wic. chodze pozno spac wiec przez to moge znalezc zawsze moment kiedy nikt nic ode mnie nie chce i moge wtedy w spokoju pomyslec. raczej dluzej juz tak nie dam rady i bede szukal gdzies mieszkania ale najpierw trzeba znalezc stala prace bo oni studiuja a ja dorabiam gdzie sie da. mieszkanie z rodzicami tez odpada - wole byc sam.

[Lachesis]

Mieszkam z koleżanką, z którą znam się dość sporo czasu, bo będzie już jakieś 8 lat odkąd się poznałyśmy. Mimo, że dzielimy wspólnie pokój, nie było między nami żadnych konfliktów, a ja nie wyobrażam sobie żebym miała mieszkać sama. Z tej mojej współlokatorki to w ogóle dobry człowiek jest , pomoże kiedy zajdzie potrzeba a i pocieszy kiedy smutno.