Oooo! Tak sobie pomyślałem, że tutaj jest właśnie dobre miejsce i czas, zaspokajając ciekawość Koni, opowiedzieć o "przyznaniu się" koledze odnośnie moich zapatrywań na TE sprawy. Nie wypiszę tu całej rozmowy, ale przytoczę najważniejsze kwestie, które poruszyliśmy.
-----------------
Kolega okazał się bardzo wyrozumiały i tolerancyjny, reagując na moje "wyznanie" słowami: "...czy dla mnie wazne jest co Ty robisz w domu?" Ulżyło mi, wiedząc że zaakceptował we mnie to, że jem, śpię, myję się, siedzę przy kompie, oglądam TV itp w domu
Później pytał się gdzie przebiega "granica aseksualizmu", czy przytulenie, pocałunek to już za dużo, a może "poklepanie po tyłku" ? Odpowiedziałem prosto: Przytulić to można kogoś z rodziny, przyjaciela, więc nie sądzę żeby to było seksualne zachowanie. Pocałunek, nie wiem, może właśnie tu postawiona jest ta "granica", uważam jednak że wszystko zależy od podejścia do niego (Leonid Breżniew lubił całować komunistycznych dygnitarzy w usta...). Na ostatnią kwestię odpowiedziałem prostacko: "Po co klepać po tyłku?"
Później wytoczył argument, że w "nieskonsumowanym" związku, człowiek nie może się czuć swobodnie, trzeba "odkryć" swoje ciała żeby dobrze się zrozumieć... Zarzucił mi że w moim związku, zapewne będę się "krył po kątach" żeby się przebrać, on natomiast czuje się swobodnie, nago chodzi sobie po domu, bo tak mu wygodniej
Uznałem, że jeśli zechcę poczuć "swobodę" w domu, zwyczajnie ubiorę dresy, bo też są wygodne, a wstydzić przed najbliższą osobą to się nie zamierzam, bo i nie mam czego.
Na koniec poruszyliśmy kwestię "budowania trwałego związku". On mówił o swoich 2 "filarach" (wiadomo seks+uczucie), jednocześnie stwierdzając, że jeden "filar" jest niewystarczający, także wcześniej czy później wszystko się zawali. Ja stwierdziłem, że wszystko zależy od ludzi, od ich charakterów, zdolności do zawierania kompromisów, przecież jest tyle "białych małżeństw" i jakoś sobie radzą... On powiedział, że dużo z nich się rozpada - oczywiście, tak samo jak "innych" małżeństw.
On powiedział, "...czasami niezbyt twardo stapasz po ziemi...taki troche marzyciel
", a ja odparłem "Czlowiek zyje marzeniami
".
Na koniec zgodziliśmy się, że nie będę miał łatwo, ale próbować warto... Później żartobliwie dodałem: "Jeśli poniosę porażkę, najwyżej zostanę sam i do końca życia będę siedział przy kompie
"
-----------------
Jak widzicie rozmowa nie była za długa, pewnie dlatego że odbyła się za pośrednictwem netu. Dyskusja jednak na odpowiednim "poziomie", zderzyły się ze sobą różne poglądy, odbiły się od siebie, a kumplujemy się nadal
Chciałem jeszcze dodać, że powiedziałem o TYM kumplowi z czystej ciekawości (nie czułem żadnej tam potrzeby "wyrzucenia" TEGO z siebie, wyżalenia się przed kimś), żeby przekonać się na własnej "skórze" jaka może być reakcja. Można uznać ją za standardową typu: "Jak można tego nie robić!"
Pozdrawiam,
Zixx
Musisz zadać sobie jedno, bardzo ważne pytanie: "Co pragniesz w życiu robić... i zwyczajnie zacznij to robić..."
