Nathalie pisze:Nie nazwałam tego aseksualizmem, bo mój chłopak jest baaaardzo krytycznie nastawiony do tego typu zjawisk - nie wierzy w nie... wolę mówić "nie jestem gotowa", "boję się" itd. Ciągle Mu powtarzam, że to nie Jego wina, ale też nie wierzy.
Rozmawiając o tym z moim chłopakiem również nie użyłam słowa aseksualizm. Na początku związku kiedy jeszcze byłam w fazie "walki" z moim aseksualizmem też mówiłam, że nie chcę seksu bo nie jestem gotowa albo, że się boję. Faktycznie tak było, bo mam niestety pewne przykre przeżycia z czasów dzieciństwa. Mój facet to zrozumiał i cierpliwie czekał.
Z czasem przyszło zaufanie, świadomość, że się jednak się nie boję, tylko po prostu nie chcę. Porozmawialiśmy o tym ponownie. Powiedziałam wtedy, że seksu nie chcę, nie potrzebuję go i mógłby dla mnie nie istnieć. On niezbyt się tym przejął i wyszperał mi w necie strony o ludziach, którzy nagle z niewiadomych przyczyn przestali odczuwać popęd seksualny. I namawia mnie bym "coś z tym zrobiła"...
Jak na razie nasz związek stanął w tej niezbyt dobrej sytuacji. Obojgu nam zbyt na sobie zależy by zerwać i tak jakoś trwamy. Ale problem niestety pozostaje nierozwiązany...
bez sensu! No, ale żyję tą nadzieją...
ten typ widocznie tak ma 
