Pisanie listów tradycyjnych

[Winkie]

fajnie by było dostać taki list np od tajemniczego wielbiciela

Od takiego nietajemniczego również.

List napisany odręcznie, na zakupionej w tym celu papeterii, gdzie piszący zamieszcza swe przemyślenia, opis przeżyć, może i wiersze... Sztuka pisania listów prawie, że już wymarła. Ludzie przerzucili się już na short messages typu gg, e - mail i inne komputerowe cuda.

[Layla]

Ja porzuciłam gg Maile ogólnie rzadko piszę. Listy bardzo lubię pisać. I dostawać. Od tajemniczego wielbiciela fajnie by było dostać list. Niestety do mnie nikt listów nie pisze...

[Winkie]

Podaj mi swój adres w realu, a będę Twym tajemniczym wielbicielem...

[Layla]

Tak, a po drodze obrabujesz z pierniczków Sorry, wrodzona nieufność

[Winkie]

Tak, a po drodze obrabujesz z pierniczków Sorry, wrodzona nieufność

Spoko, aż tak napalona na pierniczki to ja nie jestem.

[Layla]

Ale i tak już taka tajemnicza to znowu nie jesteś...

[Winkie]

Ale i tak już taka tajemnicza to znowu nie jesteś...

Ranisz mą tajemniczość. Dlaczego już nie taka tajemnicza nie jestem?

[dimgraf]

Tyle zostało powiedziane o formie pisaniu listu, o tym że technologia zabija tą formę.

List napisany odręcznie, na zakupionej w tym celu papeterii, gdzie piszący zamieszcza swe przemyślenia, opis przeżyć, może i wiersze... Sztuka pisania listów prawie, że już wymarła. Ludzie przerzucili się już na short messages typu gg, e - mail i inne komputerowe cuda.

A czy np. list mimo, że nie w formie papierowej, ale napisany z zadaniem sobie trudu, np. zrobienie ładnego zdjęcia po wielu godzinach szukania tego najodpowiedniejszego miejsca ustawiony jako tło, zaś sama treść napisana na tablecie ale odręcznie bez sprawdzania pisowni (w sensie nie ustawiona czcionka a la odręczne i bez rozpoznawania pisma, tablety dają taką możliwość by pisać jak na papierze), z zachowaniem formy listu, być może z wierszami, jednym słowem zgodnie ze sztuką tylko z wykorzystaniem technologii, czy taki list nie ma uroku? Czy tylko ten przynoszony przez listonosza? Owszem brakowało by Mi np. możliwości odłożenia go z powrotem do koperty i schowania. Niby można wydrukować ale sama forma i włożony wkład pracy jest podobny. Różnica to tylko nośnik.

[Winkie]

Dimgrafie, nie wszyscy się znają tak dobrze na zagadnieniach informatycznych jak Ty. Niektórzy już z wysłaniem e - maila w zwykłej postaci mają problem, nie wspominając już o tabletach, fotkach itp.
A gdy mają, to z reguły im się nie chce cudować i wysyłają e -maila, w domyśle "aby było"...

[dimgraf]

Z tym, że ludziom się zwyczajnie w świecie nie chce to swoją drogą

Ja zasugerowałem, że czasem technologia wcale nie musi oznaczać braku możliwości. Brak znajomości zagadnień informatycznych nie musi oznaczać, że nie można zadać Sobie trudu i zrobić coś dla drugiej osoby. Ale wchodzimy tu już na odrębny temat na który właściwie już rozmawiamy w innym wątku.

[Winkie]

Dokładnie. Te nasze krótkie rozważania można ująć tak: gdy człowiek bardzo chce to i forma jest tu sprawą drugorzędną. No tak, ale gdy chce... Jednak listy, kiedyś dowodziły tego, że ktoś chciał. Napisać, zakleić, zaadresować, kupić znaczek, pójść i wysłać. Tyle pracy włożone w kontakt z drugim człowiekiem. Dzisiaj sprowadza się to do krótkiego: napisz wyślij. Bo nawet adres wybiera się z książki adresowej.

update:

Może niekonieczne w charakterze miłosnym, ale także chciałabym znowu pisać listy tradycyjne. Przez kilka lat prowadziłam taką korespondencję i wielką radość każdorazowo sprawiała mi koperta w skrzynce pocztowej. Już nie wspominając o tym, że owy list fizycznie się miało w ręce. Treść była pisana odręcznie, czasami też na specjalnie w tym celu kupionej papeterii. Niektóre osoby dodawały też swe odręczne rysunki, zdjęcia albo przeróżne dodatki. To było bardzo miłe.
W przypadku listów tradycyjnych trzeba poświęcić więcej swego czasu i staranniej przemyśleć treść tego co ma być napisane, aby było jak najmniej skreśleń i złych sformułowań. Oczywiście, nie są tak szybkie jak e - maile, ale może dzięki temu właśnie trwają o wiele dłużej niż korespondencja elektroniczna.
Tylko problemem jest znalezienie osoby z którą można by korespondować - człowiek mimo wszystko był kiedyś bardziej skory do podawania swych danych adresowych nieznanym osobom. Teraz chęć zachowania prywatności w większości przypadków wygrywa nad potrzebą pisania listów tradycyjnych.

Posty zostały połączone z powodu usunięcia treści posta który je rozdzielał

[again]

Gdy w filmach widzę, jak jakaś staruszka wyciąga okurzony plik listów i wspomina młodość, czy dawną miłość, to aż zazdroszczę.
Kilka lat temu korespondowałam z osobą zza oceanu. Niestety znajomość szybko się skończyła. Szkoda. Nie da się opisać tego uczucia, kiedy w skrzynce znajduje się ręcznie napisany list. Sama ta świadomość, że ktoś musiał poświęcić chwilę, żeby to napisać, jest bardzo miła.
Nauczyłam się ładnie pisać, specjalnie do listów, bo mój charakter pisma jest ledwo czytelny. Dodatkowo rysowałam zawsze jakąś miłą dla oka kreaturę

[Winkie]

A dla mnie wielkim problem, prócz pisma, było to czy waga listu nie przekroczy dopuszczalnej normy i nie będę musiała więcej za znaczek zapłacić. I po tym można było poznać jak bardzo się z kimś zżyłam - takie listy pisałam już na bloku biurowym formatu A4 i każdą ze stron numerowałam 1, 2,...10...

[Toothy]

Pisuję listy dosyć regularnie. Do Polski ale też za granicę, do znajomych. Ja tam lubię to, jest to pewnego rodzaju rytuał. Swoje w kolejce na poczcie trzeba nieraz odstać, trochę to kosztuje i nigdy nie jest się pewnym czy list dotrze, ale moim zdaniem i tak warto

[Immortelle]

Pamiętam, jak w dzieciństwie wyszukiwałam sobie ludzi w czasopismach, było takie jedno - "Płomyczek" bodajże, był tam kącik z adresami i wypisywałam I to nałogowo. Z czasem oczywiście dałam sobie spokój, bo i o czym mogłam pisać... Teraz czasami mnie nachodzi, żeby coś tam nabazgrać, no ale maile zastępują mi listy. W nich też mogę się rozpisać, i ręka nie boli