Forum SEA

Ja właśnie skończyłem "Czerwone Gardło" Jo Nesbo trochę mi zeszło z nią.
Następnie dwie (seia o Harrym Hole)już są w drodze do mnie

Ja zaczynam "Metro 2033"

Kończę "Cywilizacje nieludzkie" Lucjana Znicza.

Ilia Ilf i Eugeniusz Pietrow "Dwanaście krzeseł ". Satyryczna powieść kryminalna o poszukiwaniu skarbu ukrytego w jednym z dwunastu krzeseł. Książka jest bardzo zabawna. Polecam każdemu.

Właśnie zaczęłam czytać "To" Stephen'a King'a

marisaxyz pisze:Ja zaczynam "Metro 2033"

A ja już przeczytałem tę książkę. Bardzo mi się podobała.

"Ducha" Danielle Steel skończyłam wczoraj. Spodziewałam się czegoś lepszego.
Obecnie wgryzam się w "Zaginiony symbol" Dana Browna i jestem zachwycona. Uwielbiam tego autora za jego niesamowitą wiedzę, którą potrafi zgrabnie wpleść w akcję, a ponadto pokazać czytelnikowi drugie dno.

Skończyłam czytać "Wszystkie boże dzieci tańczą" Haruki Murakami Zaczynam "O miłości" Zbigniew Lew-Starowicz, Krystyna Romanowska

Przyszedłem polecić The Foxhole Court.

W 2016 przeczytałam o 20 książek mniej niż w 2015 - za to ciekawsze Zobaczymy jak będzie w tym. chyba wezmę się za jakieś wyzwanie czytelnicze.

Obecnie czytam "Pisane krwią" Caroline Graham.

Warszawianka40+ pisze:Dla starszego pokolenia Lem jest kultowy bo ośmieszał totalitaryzm i zamordyzm, tajną policję, ogłupione społeczeństwo itd. Tam nie chodzi o podróże kosmiczne, lecz o ważne prawdy ogólnoludzkie. Jego książki pozostaną zawsze aktualne.

To będzie chyba lepszy wątek do kontynuowania tej rozmowy

Prawdy ogólnoludzkie przekazywali też i inni autorzy, w tym wymienieni przeze mnie Clarke, Asimov i Heinlein (a także - na swój sposób - Bułyczow), przy czym robili to w sposób niejednokrotnie bardziej przystępny, nie mówiąc o tym, że znacznie bardziej "science" w porównaniu do Lema. Pomijam oczywiście wspomnianego Bułyczowa, który w swoich opowiadaniach traktuje naukę w dość ciekawy sposób - najczęściej dla zwrócenia uwagi na moralność badań naukowych i niemożliwe do przeskoczenia różnice w mentalności społeczeństw na różnym stopniu rozwoju (genialny "Parowóz dla cara").

Natomiast co do ośmieszania totalitaryzmu i zamordyzmu przez Lema, to ciekawie kontrastuje z tym kilka jego opowiadań oraz "Podróż 26" Ijona Tichego. Do dzisiaj zastanawiam się, czy on napisał te rzeczy, bo ktoś mu przystawiał pistolet do głowy, czy chciał oszukać cenzurę, by dała mu spokój przy ocenie kolejnych utworów, czy tak ewoluowały jego poglądy?

Ale jednego Lemowi wybaczyć nie mogę - zajmowania się sprawami, w których był zupełnym ignorantem. Asimov pisał o podróżach szybszych od światła, nie wchodząc w szczegóły - po prostu założył, że kiedyś będą możliwe, ale nie chciał popełnić błędu i opisywać techniki zupełnie niezgodnej z prawami fizyki. Clark podszedł do zagadnienia z przeciwnej strony - znał się na temacie bardzo dobrze, wiedział, że takie podróże są niemożliwe, więc u niego podróży z prędkością nadświetlną nie ma. A Lem? Opisał astronautów naprawiających cementem i kielnią wyciek reaktora i wykreślających kurs między gwiazdami linijką na mapie. Gdyby to było w opowiadaniach dla dzieci, to w porządku, ale że w poważniejszej twórczości?

"Poważniejsza twórczość" Lema stawia pytanie o sens naszej cywilizacji, co ma ona do zaoferowania ("Solaris") Łatanie czegoś-tam cementem czy klepanie przez Trurla i Klapaucjusza nie ma znaczenia, chyba jako zabieg stylistyczny Lem dla koneserów

Obecnie czytam książkę "Zamknięta trumna" Sophie Hannah.

Warszawianka40+ pisze:"Poważniejsza twórczość" Lema stawia pytanie o sens naszej cywilizacji, co ma ona do zaoferowania ("Solaris") Łatanie czegoś-tam cementem czy klepanie przez Trurla i Klapaucjusza nie ma znaczenia, chyba jako zabieg stylistyczny Lem dla koneserów

Albo dla snobów Jednak wolę innych autorów - robią to samo, co Lem, ale w sposób ciekawszy, a przy ym nie są ignorantami.

Właśnie przeczytałem "Nagą kobietę" Desmonda Morrisa. Fascynująca lektura Tytuły kolejnych rozdziałów są nazwami części ciała, której dany rozdział jest poświęcony. Możemy się dowiedzieć, jakie znaczenie ma dana część w kulturze, dlaczego ją ceniono (lub nie), jak się ją postrzega w różnych miejscach na świecie, a także jak zmieniały się ideały urody na przestrzeni dziejów. Książka rozprawia się też z popularnymi mitami, np. tym, jakoby partnerzy uważali za atrakcyjne cechy sugerujące, że kobieta nie będzie miała kłopotów z porodem czy wykarmi potomstwo. Nic z tych rzeczy - szerokie biodra i duże cycki służą do zabawy Autor podaje też informacje, które są mało znane lub nieznane - np. że człowiek, podobnie jak wszystkie zwierzęta, nie widzi żadnego związku między kopulacją, a ciążą i narodzinami. To znaczy widzi, jeśli zostanie w tych kwestiach uświadomiony.