Forum SEA

Nie wiem czy jest taki temat, zdaje się, że nie.
Jacy jesteście po kilku głębszych?
U mnie są 3 opcje
- ekstremalnie przyjacielski, kocham cały świat wraz z zawartością
- filozof który prowadzi dyskusje nad sensem istnienie czyli w moim przypadku Bóstwo albo Budda
- mega zdołowany
W sumie na jedno z tych trzech trafia
Mam nadzieję, że nie trolluję Wam tutaj

Jestem łaknąca kontaktu fizycznego. Nikomu się do majtek nie dobieram oczywiście , ale lubię się na kimś uwiesić, a siedząc potrzebuję przytknąć się ramieniem

Ja jestem wyluzowana i wydaje mi się świat jest taki piękny i wszystko jest możliwe a potem wszystko wraca do normy

Wkurzony na wszystko i wszystkich. Z jakiegoś powodu jedynie cydr nie działa na mnie w ten sposób. Dlatego właśnie poza cydrem nie piję alkoholu - szkoda kasy i nerwów.

Ciekawostką jest, że ile bym nie wypił, nie czuję się wyluzowany, rozluźniony... ani wstawiony. Po prostu alkohol na mnie nie działa i już. Jest to potwierdzone relacjami świadków. Jestem jedynym człowiekiem na świecie, który mając we krwi parę promili mógłby bezpiecznie prowadzić auto, bo nawet się nie kiwam.

Ja zawsze mam gigantycznego doła i przestaję być rozmowna. Poza tym upijam się w tempie ekspresowym - jedno piwo i jestem smutna A po cydrze jest mi wybitnie niedobrze, więc raczej unikam. Wszystkich napoi procentowych raczej unikam i piję bardzo rzadko. Chyba dla swojego wina domowego i nalewek zrobię jedynie wyjątek

Alkohol u mnie nasila nastrój. Jeśli mam dobry, to robię się gadatliwa, choć język mi się plącze już po jednej porcji (podobnie jak nogi). Częściej jednak mnie przymula, wyłączam się wtedy z towarzystwa, zatem jako "socjalizator" nie spełnia swej roli. Zdarzało mi się mieć też mega doły, a nawet płakać xD. Piję alkohol bardzo rzadko, nie przepadam za smakiem piwa, drinków z wódką.

Od moich ostatnich " kilku głębszych " minęły ze dwa lata. Kiedy to było....

Ja w ogóle nie piję. Jeszcze nigdy nie zdarzyło mi się upić, a co z tego wynika nie miałam też nigdy kaca.
No drugs, no drinks, no sex!!!!!!!!

Zazwyczaj zaczynam dużo mówić.

A czy zgadzacie się z tym, że podobno po alkoholu pokazujemy jacy jesteśmy naprawdę?
Jeśli naprawdę taki jestem to chyba powinienem się cieszyć. Nie ma we mnie agresji, jestem rozgadany jak nigdy i całkowicie spontaniczny. Ostatnio mało we mnie z filozofa i zdołowanego po alkoholu, te rzeczy dopadają tylko na trzeźwo, zwłaszcza ta ostatnia. Kiedyś też bardziej się kleiłem do ludzi, teraz mimo przyjacielskości jest przestrzenny dystans.

U mnie podobnie z byciem przyjacielską, wesołą i w ogóle jest mi dobrze. Więcej gadam i więcej żartuję. Czasem też zaczynam prowadzić jakieś dziwne dyskusje o kosmosie, wieloświatach i względności... A kiedy mam bardzo zły nastrój to po prostu, dopada mnie wtedy bardziej spokojna, stoicka postawa i co będzie to będzie.
Czyli generalnie jestem taka jak zwykle tylko bardziej optymistyczna i przyjacielska, więc dobrze jest.

Jestem bardziej wyluzowana, przestaję przejmować się tyloma rzeczami,
czasem nad wyraz radosna, lgnę do ludzi i wszystkich lubię, a czasem
nazbyt uspokojona, nostalgiczna, włącza mi się wtedy chęć na wspominki lub filozofowanie

najczęściej zaczynam płakać, mam myśli samobójcze, przestaję się odzywać, rozmyślam nad tym, że życie (ogólnie) jest bez sensu oraz, że nie powinienem już więcej pić.

zdecydowanie.

powinienes byc kobieta, a nie facetem;)

Zwykle po alkoholu zaczynam rozmowy na poważne tematu typu polityka, filozofia. Robię się też bardziej gadatliwa, język mi się rozwiązuje, nie zawsze z dobrym skutkiem, bo choć co prawda jakichś wielkich sekretów nie zdradzam to jednak zdarzył mi się powiedzieć coś co wolałabym jednak przemilczeć.
Ostatnio też coraz częściej robię się po prostu śpiąca.