"To w ogóle teraz wydaje mi się ciekawe - jaka jest zależnosć między tym, jak kto sam siebie postrzega [samoocena], a deklarowaniem aseksualizmu. Może to temat na nowy wątek? )" - alicja
No właśnie. Czy jest jakaś zależność? Czy z Waszych doświadczeń/przemyśleń wynika, że istnieje jakies powiązanie? Próbuję to jakoś odnieść do siebie, bo temat mojej aseksualności jest dla mnie nowy - jako świadoma myśl - i nadgryzam go z różnych stron w nadziei, że do czegoś sensownego się dogryzę.
Ze mną na przykład jest tak, że jestem gruba. Nie "za gruba", jak krygują sie czasami 40-kilogramowe szkielety, które są przez całe życie na diecie (jak mnie wkurza gadanie takich panienek, uch
), tylko zwyczajnie gruba. Z nadwagą. Twarz mam ładną (chyba) i wygladam w miare proporcjonalnie, ale nie da się ukryć, że do Keiry Knightly mi daleko. Mój stosunek do seksu dość dokładnie pokrywa się z ASowym (dla uproszczenia będe generalizować), z tym że kiedy w ostatnich dniach o tym myślę, zastanawiam się, czy ta obojętność do seksu nie jest czasem jakąś formą samoobrony - na zasadzie "i tak nikt nie chciałby uprawiać seksu ZE MNĄ, więc będzie bezpieczniej, jeśli ja tez przestanę się tym interesować". Jesli to nie jest niska samoocena, to juz nie wiem, co nią jest.No i teraz nie wiem, do czego się dogryzłam. Czy jestem "typowym ASem" niezaleznie od swojego wyglądu i samooceny i nie ma co się szczypać, tylko to zaakceptować (powiem szczerze, że nawet mnie specjalnie nie martwi taka perspektywa), czy może faktycznie sama się zablokowałam i warto by było nawet z uczciwości wobec samej siebie cos z tym zrobić. A może nieatrakcyjność traktuję jako usprawiedliwienie lenistwa, które pozwala mi nic nie robić, bo mi się po prostu nie chce nawiązywać głębszych relacji i jestem po prostu płytką babą, a nie żadnym ASem?
Nie wiem... I Wy pewnie tez nie wiecie, ale za to może podzielicie się swoimi refleksjami na ten temat. To jak, pomożecie?
Odpowiedz na to pytanie powinna jednoznacznie okreslic czy jestes AS czy nie 
