Można w takiej sytuacji przypuszczać, że "coś ze mną nie tak", podejrzenie, że płeć odmienna mnie nie pociąga. Nic zatem dziwnego, że wyciąga się z tego wniosek, że widocznie "jestem homoseksualistą".
Podobne zdanie pojawiło się już w jakimś artykule o aseksualności i trochę mnie zdziwiło. Nie pociąga mnie żadna płeć i nawet na siłę nie dałabym rady wyciągnąć z tego
wniosku 'jestem lesbijką'. Nie jestem homo- ani hetero i nie mam żadnych wątpliwości dlatego nie potrzebowałam sprawdzać tego u seksuologa. Z moim dojrzewaniem było wszystko w porządku
Dorosłe Dziecko pisze:Zastanawia mnie tylko, co jeśli AS szukając swojej tożsamości trafi do seksuologa? Ten będzie mu na siłę szukał orientacji seksualnej, bo przecież w jakąś orientację trzeba go wpasować?
Te osoby, które mają wątpliwości lub/i czują się źle ze swoją 'obojętnością', mogą potrzebować pomocy specjalisty, żeby się określić. A jeżeli leczenia będzie szukał obojętny romantycznie AS (teoretycznie możliwe, chociaż mam wątpliwości
), w czasie wizyt zrozumie, że opcje, które podsuwa mu seksuolog, po prostu nie pasują. Terapia nie powinna mu wyrządzić żadnej szkody /oprócz odchudzenia portfela
Artykuł. 
Przecież seksuolog raczej nie powie swojemu pacjentowi, że może być aseksualny tylko będzie mówił o nie odczuwaniu popędu w kontekście jakichś zaburzeń. 
Uważasz, że nie można uznać za – psychiczną – szkodę tego, że taki pacjent po wizycie u seksuologa zostaje nastawiony na postrzeganie tego jako zaburzenia i w końcu zostawiony sam sobie, kiedy seksuolog już nie wie, jak go "leczyć"? I taki ktoś potem wie jeszcze mniej o sobie niż wiedział przed wizytą u seksuologa, ale za to myśli, że ma jakieś zaburzenia.
a tu niespodzianka bo jak byłem niechętny tak jestem nadal 
