...
tiger_mrrr pisze:Nie myślałam, nie myślę i obym nigdy myśleć nie zaczęła.
Na razie, nie mam w ogóle czasu, na żadne poważne przemyślenia, a jak znajduję jakąś lukę, to zaraz ją zapycham jakimiś dodatkowymi zajęciami i ziuuuuuuuuuuu...
Dużo różnych ciekawych zajęć - taki mam sposób na nudę, na depresję, na zły humor, a nawet na przemęczenie - polecam wszystkim
Różnie z tym bywa - kiedy miałam sporo spraw do załatwienia, to owszem może i nie myślałam o głupotach, ale miewałam problemy ze snem, bo jak już przyłożyłam głowę do poduszki, to rozpoczynała się parada myśli pt. "ja się nie wyrobię, jeszcze trzeba zrobić to, tamto, siamto i owamto, a tego nie zdążę". W efekcie nie wysypiałam się, byłam przemęczona i chciałam uciec od tego wszystkiego. Już nie wspomnę o tym, że z tamtego czasu niewiele pamiętam z tego, co się w moim życiu działo. Jak przez mgłę przypominam sobie, że były studia dzienne, praca, siłownia, jakiś język, znajomi - ale wszystko mnie tak niemożebnie męczyło, że czułam się jak stachanowiec.clouds clear pisze:Tu sie zgodze.Im wiecej ma człowiek wolnego czasu, tym wiecej głupich pomysłów mu do głowy przychodzi.
O, dokladnieUluru pisze:Ja osobiście twierdzę, że każdemu człowiekowi przysługuje prawo do wolnego wyboru i decyzji o swoim istnieniu. Jestem, na szczęście wolna od zakazów i nakazów religii, więc nie poczytuję samobójstwa za grzech lub winę, chyba, że winę otoczenia, które przeoczyło sygnały kryzysu samobójcy.
Niestety prawie zawsze takie mysli wywolane sa choroba - bo, nie ma co ukrywac, depresja i inne podobne zaburzenia to jest choroba - jednak zazwyczaj malo kto z otoczenia potrafi to zauwazyc. A moze po prostu nie chce, bo prawde mowiac czesto symptomy sa bardzo wyrazne, tylko zwyczajnie ciezko jest przyjac do wiadomosci cos, czego motywow sie nie rozumie. Z drugiej strony, kiedy z czlowiekiem jest serio zle, to nie zawsze jest poczytalny - wewnetrzny bol przekracza po prostu mozliwosci danej osoby w tym konkretnym momencie - dlatego ja rozpatruje to moze nie jako wine, ale na pewno odpowiedzialnosc otoczenia, ktore zwyczajnie pozwala samobojcy zdechnac. Jesli NAPRAWDE ALE tak NAPRAWDE chcesz sie wyzwolic- to idz do lekarza po pomoc.Masz depresje , ktora nalezy leczyc!!!!DZIEWICA8 pisze:Ja wciąż mam myśli samobójcze, już od kilku lat. To wciąż do mnie powraca, jest jak bumerang - odrzucam to od siebie, a to stale wraca i mocno mnie uderza, jak bomba z opóźnionym zapłonem, wciąż czycha na mnie gdzieś z boku. Wciąż obiecuję sobie, że już nigdy o tym nie pomyślę, że nigdy tego nie zrobię. Czasem modlę się do Boga o siłę wewnętrzną, a czasem wątpię w Jego istnienie. To jest taki głeboki, wręcz fizyczny ból: czuję taką duszącą gulę w gardle, taki silny ból głowy, takie nabrzmienie serca, jakby za chwilę miało pęknąć. Zaciskam wtedy pięści i czekam, aż mi minie. Tak bardzo bym chciała raz na zawsze się z tego wyzwolić!
DZIEWICA8
A polecam książkę "Przebudzenie"... otwiera oczy i daje dużo do myślenia 
Wychodzi na to, że myśli samobójcze w pewnym okresie życia oraz światopoglądowych/interpersonalnych/lub innych "przemian" są normą. Gdyby człowiek łatwo i bez heroicznej walki poddawał się tym myślom, to doskonała większość populacji nie dożyłaby 30-tki...alba100 pisze:A tak swoją drogą myslę że każdy kiedyś miał myśli samobójcze
. Pomyśl sobie, że skoro jest Ci już wszystko jedno i zastanawiasz się nad ostatecznym rowiązaniem 
to co Ci szkodzi spróbowac żyć będąc szczęśliwą. .
