Aseksualność w życiu codziennym

[Goja]

Chciałabym się dowiedzieć jak to u was jest z tą aseksualnością (sama jestem Asem) a mianowicie czy mówicie o tym w sposób jawny? Czy tylko w internecie na Forum potraficie się do tego przyznać?Wiedzą o tym Wasi znajomi czy rodzina? jak to wygląda?Czy choćby przy szukaniu partnera/partnerki.Na wstępie mówicie o swoich jakby nie było preferencjach czy jest to owiane milczeniem?

Proszę o szczere odpowiedzi.

[Honzol]

nie, jeszcze nie

[Nobody]

Nie, nikt z mojej rodziny i znajomych o tym nie wie. Nie widze potrzeby tłumaczenia się z tego komukolwiek. Zresztą nie sądze, aby ktoś normalny (czyli seksualny) był w stanie to zrozumieć.
W związku z moją aseksualnością nie mam szans na znalezienie partnera, więc nie szukam (no chyba że na tym forum się ktoś znajdzie - to jedyna nadzieja).

[Magda]

Tak, przyznaję się . Moja matka wie o tym, moje przyjaciółki też. Chociaż tak do końca żadna z pań w/w mi nie wierzy, ale to już mnie mało obchodzi. Wiedzą, i to mi wystarczy .

[Salomea]

Ja powiedziałam tylko mamie i koleżance i na tym poprzestanę, reszta świata mnie nie interesuje. Partnera nie szukam.

[Ant]

Nie, nie przyznaję się do bycia as Nawet rodzice nie wiedzą

[dorosłe dziecko]

Nie szukam partnera/partnerki, więc ten aspekt odpada. Jeśli zaś chodzi o rodzinę i znajomych, to nie wiedzą oni o mojej aseksualności. Uważam, że to jest moja bardzo prywatna i bardzo osobista sprawa, o której nie muszę mówić, jeśli nie chcę. A nie chcę mówić, bo bardzo cenię swoją prywatność i nie widzę powodu, dla którego oni mieliby to wiedzieć, czy zadawać mi jakieś pytania na ten temat. Jednym słowem: "nie ich cyrk, nie ich małpy".

[Czarny]

Ja sugeruję ludziom, że jestem aseksualistą.
Umiejętnie

[maneki neko]

Nie jestem pewna czy jestem aseksualna, wiec troche ciezko mi sie coming outowac w jedna lub w druga strone, ale jesli wyniknie temat to moge o sobie opowiedziec. Kilku osobom wspomnialam o moich watpliwosciach.

[Tołdi]

Ja też się znajomym i rodzinie nie przyznałam - jesteście jedynymi, którzy to wiedzą.
A poza tym sama nie wiem do końca czy mogę siebie nazwać 100% asem więc po co mam rozpowiadać wokoło - i tak chyba większość ludzi nie wie o istnieniu "tego zjawiska", a ja ich uświadamiać nie mam zamiaru.
Taki ze mnie samolub

[dorosłe dziecko]

Też mi się nie uśmiecha "uświadamianie" otoczenia. Ale chyba i tak mnie to - prędzej, czy później – czeka.

[DZIEWICA8]

Ja powiedziałam o tym tylko najbliższym mi osobom - czyli mamie i babci. Obcym ludziom nie muszę mówić, bo to jest moja sprawa, a nie ich. Czasem zdarza się, że ktoś z dalszej rodziny lub znajomych sugeruje mi, że powinnam szukać sobie chłopaka, ale ja tego nie chcę. Mówię wtedy, że nie chcę, lub nie odzywam się lub przytakuję, ale i tak myślę swoje.
Nie szukam partnera, ani męża, nie zamierzam też mieć dzieci. Przeważnie dobrze jest mi samej, moja samotność rzadko mi dokucza.
Powiedziałam o swojej aseksualności dwóm osobom, więc chyba mogę zaznaczyć odpowiedź "tak".
DZIEWICA8

[fonfeluch]

przyjaciele którzy mnie znają, chyba to w jakiś sposób przeczuwają )
ale otwarcie nie przyznawałem się.
pozdrowiaszczaki

[Bardzo Dziwna Osoba]

Ja powiedziałam dwóm koleżankom o moich wątpliwościach, jak kiedyś pytały mnie "o te sprawy". Były zdziwione i powiedziały, że mi to minie z wiekiem To ja już nie wiem jaki to wiek musiałby być Jedna stwierdziła, że nie znała nigdy wcześniej takiej osoby jak ja i zasugerowała, że powinnam gdzieś się z tym udać, a druga chyba sama się obawia, że może być aseksualna i nie dopuszcza do siebie takiej myśli i twierdzi ze aseksualizm nie istnieje. Jej niechęć do seksu tłumaczy nam 4- letnim leczeniem...

[dorosłe dziecko]

Właśnie. Osoby, które mówią, że to "przejdzie z wiekiem" nigdy nie precyzują, o jaki wiek chodzi. Ja zawsze na to odpowiadam, że to raczej im się z wiekiem tego i owego odechce.