Filmy z gornej i dolnej polki

[ironek]

Wracając do tematu, ostatnio czeskie kino z cyklu dziennika Polska: butelki zwrotne, szkoła podstawowa, guzikowcy, ale jak dla mnie numer 1 na wieki to Łowca Androidów. A co do filmów z dolnej półki to wszystkie amerykańskie filmy w tv.

[Weep]

Od jakiegoś miesiąca wciąż jestem pod wpływem Eraserhead Davida Lyncha. Wcześniej znałam go tylko jako twórcę Twin Peaks i Elephant Man. Ten surrealistyczny, niepokojący film to dla mnie jednak numer jeden.

[punkadiddle]

Pomyślmy... Ogólnie to "Edward Nożycoręki", "Sok z żuka", ale ja bym tego nie nazwała półką, bo to "z innej półki"

[Weep]

ale ja bym tego nie nazwała półką, bo to "z innej półki"

Dlaczego? Filmy jak każde inne i do tego całkiem dobre - też podziwiam charakterystyczną manierę Burtona. Edward to chyba jego najlepsze osiągnięcie... oczywiście, moim zdaniem.

Tymczasem Stalker A. Tarkowskiego - Przepiękne zdjęcia, Świetna gra aktorska, dialogi, które pozostają w sercu na długo po obejrzeniu filmu, może na zawsze. Film o poszukiwaniu wiary, realizowaniu poczucia ważnej misji, samotności.
Jestem zakochana.

[Ognik]

Z dolnej półki: The Myst.
Z górnej półki: Indiana Johnes, wszystkie części. ( i nie dlatego, że będzie nowa premiera ale dlatego, że za małolata przepadałem za nim.). I nie ma mowy żebym nie poszedł teraz do kina.

[Agnieszka]

Górna półka:
- "Jesienny księżyc" Clary Law (Hongkong/Japonia) - ciekawy plastycznie, z interesującymi ujęciami, niezłą kolorystyką i mimo że poruszający dość wytarte już tematy (samotność, wyobcowanie, emigracja, poszukiwanie swego miejsca w życiu, śmierć, starość itp.), to jednak niebanalny (fantastyczne dialogi między Chinką i Japończykiem prowadzone łamanym angielskim; świetny monolog chińskiej staruszki o śmierci i marzeniach).
- "Małżeństwo Tui" Quanan Wanga (Chiny) - po obejrzeniu dowiedziałam się, że film zdobył Złotego Niedźwiedzia Berlinale (zasłużenie moim zdaniem) - historia kobiety mieszkającej na mongolskim stepie z kalekim mężem i dwójką dzieci - obraz przede wszystkim o trudnych życiowych decyzjach, ale też i o sile kobiety, więc jak na mój gust w pewnym sensie wpasowuje się w nurt feministyczny, chociaż na pierwszy rzut oka może i tego nie widać.

Dolna półka... Czy ja coś ostatnio widziałam z dolnej półki... A! Widziałam, masakra - koszmarek o jeszcze koszmarniejszym tytule "Miłosna samba". Po pierwsze nie rozumiem, jak można przetłumaczyć "Dance with me" jako "Miłosną sambę". Po drugie nie rozumiem, jak można w ogóle łączyć sambę z Kubańczykami. Po trzecie nie rozumiem, jak w filmie muzyczno-tanecznym można zamiast tańców bohaterów przez większość czasu pokazywać twarze publiczności (czy ja miałam szukać odbić sylwetek tancerzy w oczach widzów?). Po czwarte - banał banał banałem pogania, sztampa do kwadratu, strata czasu. Po piąte - tytułem wyjaśnienia, dlaczego w ogóle zaczęłam oglądać film, który samym tytułem zapowiadał tandentne romansidło - mama mnie namówiła

[punkadiddle]

ale ja bym tego nie nazwała półką, bo to "z innej półki"

Dlaczego? Filmy jak każde inne i do tego całkiem dobre - też podziwiam charakterystyczną manierę Burtona. Edward to chyba jego najlepsze osiągnięcie... oczywiście, moim zdaniem.

No nie wiem, czy jak każde inne. Ogólnie to Burton robi filmy po swojemu. "Edward" po prostu jest inny, ani z górnej, ani z dolnej półki Tak mi się wydaje...

[Weep]

Jasna sprawa, nie chciałam negować Twojego zdania, tak jakoś wyszło - nie zawsze udaje mi się słowami wyrazić dokładnie o co chodzi, albo do końca zrozumieć czyjejś myśli - Film z innej półki, ale też wisi wysoko, choćby za same wartości o jakich opowiada.

[punkadiddle]

Film z innej półki, ale też wisi wysoko, choćby za same wartości o jakich opowiada.

Racja. Jakoś nie zauważyłam, że z wyższej, dla mnie po prostu z innej... A więc ja polecam "Edwarda..." i inne filmy Burton'a, które zaliczyć może do górnej półki Niższych nie polecam, ale najniższą jaką znam reprezentują m.in. Sz.P. Norris, (już nie Sz.P. ) Schwarzenneger i Seagal.

[Agnieszka]

O przepraszam, ja Schwarzeneggera i Seagala lubię Nikt tak nie macha łapkami jak Seagal Na zły humor tylko Liberator

[punkadiddle]

Nikt nie da takiej życiowej porady, jaką usłyszysz od Wujka Seagal'a. W co drugim jego zdaniu.

[Agnieszka]

Eeee, ale kto powiedział, że te filmy ogląda się z dźwiękiem? Istotą produkcji z Seagalem jest masakrowanie przeciwnika. Pod tym kątem te filmy są z najwyższej możliwej półki...

Spoiler:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Moja ulubiona scena: wbicie noża w głowę Tommy'ego Lee Jonesa :D
End of spoiler

[Viljar]

Dla mnie półka dolna, a jednocześnie górna, to amerykańskie filmy SF z lat 50-tych. Dlaczego dolna? Bo fabuła kulała, gra aktorów jeszcze bardziej, efekty specjalne były takie, ze każdy mógł zobaczyć sznureczki, na których latały statki kosmiczne i suwaki na kostiumach aktorów.
Dlaczego górna? Bo u twórców tych filmów uczyli się np. Scorsese, Coppola i Cameron. Stamtąd nauczyli się, jak zrobić dobrą scenę tanim kosztem. Poza tym były tworzone nie dla pieniędzy, ale dla czystej radości tworzenia.
Chociaż z tą kasą, to różnie bywa... mało kto wie, że każdy z pół tysiąca (!) filmów SF, jakie powstały w USA w latach 1950-1959 przyciągał statystycznie co czwartego Amerykanina. Innymi słowy - każdy z nich zbierał kilkadziesiąt milionów widzów w ciągu weekendu otwarcia, a na jednego wydanego na produkcję i promocję dolara zarabiano nawet 200 $.
To były złote lata kina, które nigdy nie wrócą. A szkoda...

[Agnieszka]

Raczkująca jeszcze dyskusja o Almodovarze w innym wątku uświadomiła mi, jak to człowiek ma różne etapy filmowe w swoim życiu.

Nigdy bym nie pomyślała, że ja - wychowana na Rambo, Rockym i Terminatorze, z plakatem Schwarzeneggera (z "Predatora") na ścianie (już go nie mam) będę kiedyś oglądała kino europejskie czy filmy w stylu "Upadłych aniołów" Wong Kar Waia...
W zasadzie wciąż lubię od czasu do czasu włączyć sobie Stallone'a jako Mariona Cobrettiego czy podnieść sobie poziom adrenaliny, oglądając Rutgera Hauera w "Autostopowiczu", ale coraz bardziej ciągnie mnie do innej estetyki.
Już nawet Japonia mi nie wystarcza... Coraz większą ochotę mam na kino rosyjskie - po całkiem niezłym filmie "Oligarcha" z Władimirem Maszkowem (chociaż w sumie "Oligarcha" był koprodukcją niemiecko-francusko-rosyjską), zabawnej "Kukułce" czy zaskakująco dobrym "Jeźdźcu imieniem śmierć" ze świetną rolą Andrieja Panina mam ciśnienie na więcej Rosji...
To tak tytułem górnej półki ;P

[Ernest]

Agnieszko, nie przeczytałem jeszcze całego tematu, ale które filmy japońskie SZCZEGÓLNIE byś polecała?