Dla forumowiczek.

[kibic]

Co Wy jako osoby aseksualne cenicie sobie najbardziej w mężczyznach?

[Agnieszka]

Chodzi Ci o to, co cenimy w potencjalnie aseksualnych mężczyznach? Bo chyba nie za bardzo rozumiem cel i sens pytania

[Gizmo]

A ja chyba rozumiem sens pytania
Moge odpowiedziec po swojemu - we wszystkich ludziach, czy to w kobietach, czy mezczyznach, cenie te same cechy: pogode ducha, poczucie humoru, inteligencje emocjonalna - ale i odpornosc psychiczna.
Wiadomo, kobiety sa z reguly bardziej wrazliwe, mezczyzni bardziej "twardzi", itd... Ja lubie ludzi, ktorzy sa gdzies po srodku. Wsrod moich przyjaciol nie ma bardzo kobiecych kobiet czy mezczyzn typu "macho"

[Agnieszka]

No właśnie dlatego nie rozumiem pytania, Gizmo
Zrozumiałabym, gdyby brzmiało: co cenicie sobie w ludziach.

[alicja]

Można na to pytanie odpowiedzieć nieco przewrotnie:
W mężczyznach najbardziej cenię umiejętność abstrahowania od seksualności w kontaktach z kobietą

[Zibi]

Abstrahowania od seksualności? Nie bardzo rozumiem. Czy chodzi tu o nie rozmawianie o seksie, czy też o coś więcej? A może cenisz sobie, kiedy mężczyzna nie traktuje Cię jak kobietę, tylko jak...hmm...swojego kolegę? W takim wypadku homoseksualiści byliby ideałami w kontaktach z kobietami aseksualnymi, gdyż w ogóle nie są nimi zainteresowani...

[Salomea]

Ja chyba najbardziej cenię sobie w mężczyznach to samo co w kobietach, czyli dystans do własnej seksualności, kiedy nie jest ona jedyną i najważniejszą sprawą w ich życiu. Ciężko by mi było przyjaźnić się z osobami, które mówiłyby tylko o seksie i związkach, dlatego nie przepadam za macho mężczyznami i kobiecymi kobietkami. Kolejną cechą jaką cenię u ludzi jest tolerancja i chyba tego szukam u mężczyzn i kobiet.

[Agnieszka]

A może cenisz sobie, kiedy mężczyzna nie traktuje Cię jak kobietę, tylko jak...hmm...swojego kolegę? W takim wypadku homoseksualiści byliby ideałami w kontaktach z kobietami aseksualnymi, gdyż w ogóle nie są nimi zainteresowani...

Niekoniecznie facet musi być homoseksualistą, aby traktować kobietę jak swojego kolegę.

[Zibi]

To był tylko przykład, choć osobiście nie wierzę w prawdziwą przyjaźń i tylko przyjaźń między mężczyzną a kobietą. W końcu przyjaźń to odmiana miłości, wiadomo więc dokąd szybko by to mogło zacząć zmierzać.
Ja dałem swój przykład, teraz kolej na Ciebie. Co miałaś konkretnie na myśli?

[Agnieszka]

To był tylko przykład, choć osobiście nie wierzę w prawdziwą przyjaźń i tylko przyjaźń między mężczyzną a kobietą. W końcu przyjaźń to odmiana miłości, wiadomo więc dokąd szybko by to mogło zacząć zmierzać.

Hmm, a co z przyjaźnią między osobami tej samej płci? Też może zmierzać w wiadomym kierunku, skoro wg Ciebie jest odmianą miłości (bez względu na ich orientację)?

Ja dałem swój przykład, teraz kolej na Ciebie. Co miałaś konkretnie na myśli?

To Alicja pisała o umiejętności abstrahowania od seksualności. Osobiście uważam, że jest to możliwe, ponieważ raczej nie miałam do czynienia z sytuacjami odwrotnymi - ale to pewnie dlatego, że nie jestem typem 'kobietki' emanującej nie wiadomo jakim seksapilem, który sprawia, że traktuje się ją jak obiekt pożądania. Ale z drugiej strony nie byłam/nie jestem traktowana do końca identycznie jak kolega - raczej nikt nie zaprasza mnie na całonocne popijawy czy do udziału w konkurencji, kto sika dalej ;P Ale wydaje mi się, że to też po trosze wynika z kultury, z wychowania, z pewnych stereotypów - facet może traktować kobietę aseksualnie (z wielu względów, chociażby dlatego, że nie jest nią zainteresowany, czy też że mu się nie podoba albo z paru innych - ale o to już należałoby spytać facetów ), ale i tak będzie się hamował w jej towarzystwie, krępował i nie zrobi wielu rzeczy, które zrobiłby w towarzystwie kolegów - więc do końca nie będzie jej traktował tak jak swoich kumpli.
Czasami wydaje mi się, że byłoby zdecydowanie łatwiej, gdyby człowiek był istotą energetyczno-emocjonalno-intelektualną, w oderwaniu do ciała

[kibic]

Miałem na myśli głównie to jakie cechy powinienem posiadać aby mogłyście powiedzieć. O fajny facet!
Czy mysi on być zabawowy, nie pić, nie palić, wierzyć w Boga, pamiętać o rocznicach, być wyrozumiałym, kochającym, itp.
Czyli to wszystko co powoduje, że warto z taką osobą utrzymywać znajomość.

[Agnieszka]

Miałem na myśli głównie to jakie cechy powinienem posiadać aby mogłyście powiedzieć. O fajny facet!

No to już więcej rozumiem

Czy mysi on być zabawowy, nie pić, nie palić, wierzyć w Boga, pamiętać o rocznicach, być wyrozumiałym, kochającym, itp.

Hmm, zabawowy źle mi się kojarzy ;P Poszłabym raczej w stronę poczucia humoru i ogólnego rozumienia absurdalnych żartów oraz przekornych wypowiedzi. W ogóle cenię sobie umiejętność obrócenia każdej sytuacji w żart.
Picie i palenie - sama nie piję i nie palę, ale wyznaję zasadę, że wszystko jest dla ludzi, więc wszystko z umiarem - może sobie nawet palić, byle nie w moim towarzystwie.
Wiara w Boga - lepiej, żeby był ateistą lub co najmniej agnostykiem religijnym (ja jestem agnostyczką). A jeśli już wierzy, to proszę bardzo, byle nie próbował mnie nawracać, bo to duży minus
Rocznice i tego typu sprawy - jak komu pasuje, ja nie przywiązuję do tego wagi, zresztą obchodzenie jakichkolwiek rocznic, urodzin, imienin itp uważam za krępujące i niepotrzebne.
Wyrozumiały - a to na pewno zdecydowanie tak Fajny facet rozumie, że druga osoba musi czasami posiedzieć sobie sama albo postukać w klawiaturę czy popracować. Rozumie też, że niektórzy lubią pół soboty paradować w piżamie i że ścielenie łóżka dwa razy dziennie w tę i z powrotem to zbędna czynność i marnotrawienie czasu, który można poświęcić np. na obejrzenie kolejnego odcinka Darii No i rozumie również, że są tzw. ludzie-domatorzy, którzy za szczyt wyjścia z domu uznają 15-minutowy spacer do pracy
Kochający - no dobrze by było
I dobrze byłoby, żeby rozumiał, że czasami można nie mieć na coś ochoty, ale że to wcale nie znaczy, że już się nie chce podtrzymywać znajomości
I na koniec: fajny facet = czysty facet

Aha, jak jeszcze jest aseksualny, to nie jest fajnym facetem - jest facetem idealnym.

[magellan]

Agnieszka? chyba jeden z nas musi sie przeprowadzic.. *naturalnie zart*

nie,.. na serio; "smiesznie" sie to czyta, gdy ktos opisuje swoja wymarzona "druga polowke", i doslownie wszystko pasuje - to tak jakby tez w horoskopie; czesto prawie wszystko idealnie pasuje i sie (niby)sprawdza...

magellan

[Salomea]

Fajny facet na pewno powinien być aseksualny
Poza tym powinien nie palić, pić raczej okazjonalnie, nie wierzyć w Boga. Zabawowy ? To zależy co dla kogo jest zabawą, różni ludzie inaczej to definiują. Mógłby być raczej domatorem, niż królem dyskotek
Powinien też cenić sobie wolność i niezależność. Lubię ludzi, którzy potrafią pomilczeć z innymi, a gdy nie mają nic do powiedzenia, to cisza wcale ich nie przeraża. Zdecydowanie też powinien mieć poczucie humoru, abstrakcyjne i absurdalne. Poza tym powinien kochać Gombrowicza miłością platoniczną i dozgonną.

[alicja]

Abstrahowania od seksualności? Nie bardzo rozumiem. Czy chodzi tu o nie rozmawianie o seksie, czy też o coś więcej? A może cenisz sobie, kiedy mężczyzna nie traktuje Cię jak kobietę, tylko jak...hmm...swojego kolegę? W takim wypadku homoseksualiści byliby ideałami w kontaktach z kobietami aseksualnymi, gdyż w ogóle nie są nimi zainteresowani...

Napisałam tamto półżartem, ot tak, żeby odwrócić pytanie kibica, bo skojarzyło mi się z anonsami towarzyskimi w gazetach dla nastolatków

Ale skoro pytasz, to ok. Agnieszka w swoich wypowiedziach zawarła mniej wiecej to, o co mi chodziło (w późniejszym opisie "idealnego" - dodałabym: przyjaciela - właściwie też ). Miałam na myśli nietraktowanie mnie jak kobiety w sensie: obiektu seksualnego. I niekoniecznie chodzi mi o jakąś emancypacyjną równość płci, czyli zapraszanie na zawody w sikaniu na odległość. Raczej o abstrahowanie od płci w ogóle; o widzenie człowieka - jednostki myślącej, rozumującej, czującej i komunikatywnej, zdolnej do wymiany myśli - a nie kobiety czy mężczyzny, czyli jednostek seksualnych, potencjalnie zdolnych do takich a takich fikołków. O chęć zbliżenia się do drugiej osoby przez poznanie jej świata wewnętrznego, przez rozmowę, a nie zbliżenia fizycznego przez wywoływanie tzw. "nastroju". O chęć przekraczania granic obcości duchowej, o odkrywanie podobieństw i różnic w widzeniu świata, a nie o sprawdzanie, czy bardziej "kręci" całowanie w szyję czy gryzienie w ucho. Słowem: o kontakt intelektualny czy duchowy, który jest celem sam w sobie, a nie środkiem do kontaktu fizycznego.