Nie, to tylko masa krytyczna została przekroczona i doszłam do etapu, kiedy to granica między humorem a jego brakiem jest tak płynna, że niewidoczna i prawdę mówiąc nie jestem w stanie stwierdzić, czy mam humor czy niedziwożona pisze:O, widzę, że Ci humor wrócił
Tak Prozak, słusznie prawisz, wariatów należy się bać. Mówię to jako licencjonowany magnes na wariatów
Wyławiają mnie w tłumie i lgną. Zaczepiają w kolejce SKM, na ulicy, w tramwaju, po prostu wszędzie. Może powinnam zatrudnić się jako asystent psychiatry-diagnostyka?A fobia-niefobia - małe psy. Warczą na mnie, chcą się wgryzać w łydki, a ja chyba zacznę niedługo z gazem lub gazrurką chodzić, bo debilni ludzie nie potrafią zrozumieć, że psa należy prowadzić na smyczy.
strasznie boję się rekinów 
Nie wiem nawet czy to ma jakąś nazwę.Lęk jest tak irracjonalny,że wypatruję rekiniej płetwy nawet w basenie! Każda woda która jest głębsza niż 1,5 m,już napawa mnie lękiem,ale nie paraliżującym,bo jednak do niej wchodzę...ale płetwy wypatruję.I nie ma wcale znaczenia świadomość,że w basenie,w jeziorze,czy nawet w naszym Bałtyku rekinów nie ma.Ta wiedza nie ma dla mnie żadnego znaczenia,bo górę i tak bierze ten lęk i wśród salw śmiechu moich przyjaciół i rodziny,dalej wypatruję szybko zbliżającej się płetwy i niechybnej smierci w paszczy rekina.Z tego tez powodu,nie ma mowy żebym weszła do wody,która nie jest przezroczysta(gdzie nie widzę dna,albo przynajmniej najbliższej przestrzeni wokól siebie i pod sobą) i głębokośc wody nie ma tu już nic do rzeczy,bo nie wejdę nawet do takiej po kolana.Nie dla mnie romantyczne kąpiele w morzu czy w jeziorze o blasku księżyca! 
śmiej się śmiej 
po pierwsze w wannie mam mniej niż 1,5 m wody a po drugie woda jest przezroczysta 
