Jeśli ktoś już chce mnie jakoś nazywać, to Anka, chociaż wolę gdy się do mnie pisze per Erato (to właśnie był ten pierwszy login, pojęcia nie wiem co komu zawinił)
Przez większość czasu można mnie znaleźć w Toruniu, gdzie uczyłam się a teraz prawie studiuję. Prawie, bo teraz jestem na dziekance i mieszkam... nigdzie, czyli wszędzie po trochu.
Po głębokich przemyśleniach zidentyfikowałam się jako panromantic asexual. O swojej aseksualności wiedziałam właściwie od zawsze, jeszcze nie mając pojęcia, czy to jakieś szersze pojęcie czy to tylko ja jestem taka "dziwna"
. Wpakowałam się jeszcze jako szesnastolatka w związek, który trwał trzy lata i w którym bez przerwy byłam nakłaniana do seksu. Tzn. nigdy się nie "złamałam" i ostatecznie do niczego nie doszło, ale wielu z Was pewnie rozumie jaką sieczkę z mózgu może zrobić bycie przez taki czas pod stałą presją. Ex namawiał prośbą i groźbą, deklarował że oczywiście rozumie i przestanie naciskać a potem robił swoje. Przez to zamiast po prostu nie interesować się seksem teraz się go boję.Trafiłam tu w zasadzie w poszukiwaniu zrozumienia, które pomoże mi odbudować poważnie nadszarpniętą pewność siebie. Oprócz tego nie mogę się wprost doczekać żeby dowiedzieć się, jak to jest rozmawiać z kimś kto nie myśli tylko o jednym
